بررسی جایگاه حقوق مالکیت فکری در پروژه های تحقیقاتی مشترک و کنسرسیوم ها

امروزه استفاده از تحقیق و توسعه مشترک باعث تسهیل پیشرفت فناوری شده و این امر منجر به تولید محصولات، فرآیندها و خدمات جدید برای بازار شده است. برای صیانت از این دستاوردها حقوق مالکیت فکری در همکاری های فناورانه بین المللی و همچنین پروژه های تحقیقاتی مشترک بین بخش خصوصی و دولتی به خصوص در زمینه ثبت اختراع اهمیت دوچندانی یافته است. به طوری که مالکیت فکری نقش اساسی در ترویج این نوع از همکاری ها بین دانشگاه، صنعت و دولت داشته و نقش مکمل در توسعه فناوری را بازی`می کنند. اما نگاهی به سیاست های مالکیت فکری ایران در پروژه های تحقیقاتی مشترک و کنسرسیوم ها در گذشته نشان می دهد که چارچوب منسجم و کاملی در رابطه با دارایی های فکری منتج شده از این همکاری ها وجود ندارد، بنابراین هدف اصلی این تحقیق، بررسی نقش حقوق مالکیت فکری در پروژه های تحقیقاتی مشترک و کنسرسیوم ها و ارایه توصیه های سیاستی در این راستا به دست اندرکاران امر است. این پژوهش یک پژوهش مروری می باشد و از روش کتابخانه ای و مطالعه عمیق در ادبیات موجود و مقالات و کتاب های داخلی و خارجی در حوزه مالکیت فکری و پروژه های تحقیقاتی مشترک پرداخته و به طور خاص بر روی موافقت نامه های مدل در کنسرسیوم اورپا و انگلستان پرداخته شده و در نهایت یک توافقنامه مدل به مدیران و سیاست گذاران فعال در عرصه توسعه علم و فناوری ایران، با توجه به اینکه چنین توافقنامه هایی کمتر به چشم می خورد، پیشنهاد شده است.