مدل یابی معادلات ساختاری در تبیین رابطه بین طرح واره های ناسازگار اولیه و تمایزیافتگی مراجعان زن متاهل

هدف پژوهش حاضر پیش بینی تمایزیافتگی براساس حوزه های طرح واره های ناسازگار اولیه مراجعان زن متاهل مراکز مشاوره شهر تهران در سال 1390 بود. از این رو تعداد 288 زن مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران با دامنه سنی 20 تا 64 سال به روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند، سپس پرسشنامه های طرح واره های اولیه و تمایزیافتگی را تکمیل کردند. تحلیل داده ها با استفاده از روش مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد که درکل پنج حوزه طرحواره های ناسازگار اولیه 57 درصد ازواریانس تمایز یافتگی را پیش بینی می کند که حوزه های بریدگی وطرد،محدودیت های مختل و دیگر جهت مندی به صورت مثبت تمایزیافتگی را پیش بینی کردند و خود گردانی / عملکرد مختل و گوش به زنگی بیش از حد/ بازداری به صورت معناداری تمایزیافتگی را پیش بینی نمی کند.