مقایسه نتایج درمانی شکستگی های سوپراکندیلار بازوی کودکان به دو روش جراحی با رویکرد خارجی و خلفی

شکستگی های سوپراکوندیلار استخوان بازو در کودکان شایع بوده و شیوه های جراحی مختلفی برای آن وجود دارد. این مطالعه، بمنظور مقایسه نتایج درمانی به روش جراحی باز با رویکرد خارجی و خلفی انجام شد.

 این مطالعه مقطعی بر روی200 کودک مبتلا به شکستگی سوپراکندیلار بازو با سن کم تر از10 سال،که طی سال های 97-1393 به بیمارستان شهید بهشتی بابل مراجعه و تحت عمل جراحی به روش خارجی و خلفی قرار گرفتند، انجام شد. اطلاعات شامل سن، جنس، علت شکستگی، نوع شکستگی، سمت شکستگی، دامنه حرکت مفصل آرنج در هفته هشتم بعد از عمل و بررسی رادیوگرافی، در دو گروه مقایسه شد.

از 200 کودک، 98 نفر (8/48 درصد) تحت جراحی با رویکرد خارجی و 102 نفر (2/51 درصد) با رویکرد خلفی قرار داشتند. سن، جنس، سمت درگیری و غالب بودن دست درگیر بین دو روش، تفاوت معنی داری نداشت (05/0<P). در بررسی دامنه حرکت، زاویه حمل، فلکشن و اکستنشن سمت آسیب دیده تفاوت معنی داری بین دو رویکرد مشاهده نشد. در مقایسه بین دست آسیب دیده و سالم دررویکرد خارجی دامنه حرکت (27/3±45/152 در مقابل 50/4±61/143)، زاویه حمل (72/1±98/11 در مقابل 75/2±44/11)، فلکشن (30/3±91/141 در مقابل 85/4±35/134) واکستنشن آرنج (69/1±60/10 در مقابل 35/2±9) در دست آسیب دیده کم تر بود (001/0<P). در مقایسه متغیرهای بالینی و رادیولوژی بین دست آسیب دیده و سالم در رویکرد خلفی دامنه حرکت (64/3±78/152 در مقابل 39/4±39/144)، زاویه حمل (47/1±04/12 در مقابل 83/1±62/11)، فلکشن (33/3±54/142 در مقابل 36/4±41/135) و اکستنشن آرنج
(81/1± 14/10 در مقابل 07/2±89/8) در دست آسیب دیده کم تر بود (001/0<p).

درمان شکستگی های سوپراکندیلار بازو با دو روش خارجی و خلفی از نظر شاخص های بالینی و رادیولوژیک و عوارض مختلف با یکدیگر تفاوت معنی داری ندارند.