طراحی الگوی نظام های برنامه ریزی استراتژیک در صنعت خودروسازی با استفاده از رویکرد پویایی شناسی سیستمی

برنامه‏ریزی استراتژیک با تعیین اهداف استراتژیک سازمان، شناسایی و انتخاب استراتژی های مناسب برای دستیابی به اهداف و توسعه قابلیت‏های استراتژیک سازمان، احتمال رسیدن به اهداف را با استفاده بهینه از منابع سازمانی افزایش می‏دهد. در این پژوهش، ضمن معرفی مدل‏های مختلف نظام‏های برنامه‏ریزی استراتژیک، ویژگی‏های یک مدل مناسب با استفاده از روش پویایی‏شناسی سیستمی بر اساس رویکرد برنامه‏ریزی استراتژیک موضوع محور برای تدوین برنامه استراتژیک صنعت خودروسازی ارایه شده است. بکارگیری این مدل‏ها در یک سازمان تولیدی مانند صنعت خودروسازی، منجر به دستیابی به مزیت رقابتی یا نسبی خواهد شد. مدل مناسب برنامه‏ریزی استراتژیک برای صنعت خودروسازی، مدلی است که با توجه به شرایط اقتصادی، سیاسی و فرهنگی کشور و ویژگی‏های بارز این صنعت، طراحی و برای تدوین و اجرای درست آن، تکنیک‏های مناسبی ارایه شده باشد. بکارگیری درست یک مدل مناسب برنامه‏ریزی استراتژیک، به مدیران صنعت خودروسازی کمک می‏کند اهداف استراتژیک درستی را تعیین و استراتژی‏ ها و تاکتیک‏ های مناسبی برای دستیابی به آنها انتخاب کنند. مدل ارایه شده در این راستا با استفاده از نرم افزار Vensim DSS شبیه سازی شده است و نتایج حاصل از این پژوهش موید آن است که اگر صنعت خودروسازی کشور با استراتژی های موجود به فعالیت خود ادامه دهد، تنها قادر خواهد بود تا سال 1400،  40 درصد سطح تقاضای مشتریان را پوشش دهد. در پژوهش حاضر برای بهبود شرایط پیش روی این صنعت، سه سناریو ارایه گردیده است. مبتنی بر سناریوهای ارایه شده در این راستا می توان چنین اذعان نمود که اگر بهره وری به تنهایی در طول دوره ی مورد بررسی به میزان 3 درصد بهبود یابد، شاهد این امر خواهیم بود که 13/1 درصد سطح عرضه نسبت به حالت پایه رشد خواهد نمود. نتایج حاصل از دو سناریوی دیگر که مبتنی بر رشد 8 درصدی نرخ بازگشت سرمایه و ترکیب این مهم با رشد بازده دارایی به همین میزان را نمایان می سازد، موید این موضوع است که در صورت تحقق این سناریوها به ترتیب شاهد بهبود تقریبی 67/1 درصدی و 13/5 درصدی در میزان عرضه محصولات صنعت مذکور خواهیم بود. از جمله پیشنهاداتی که زمینه ی بهبود سطح عرضه را در این صنعت حادث می نمایند می توان به تمرکز بر روی ارزش افزایی و ارایه ی آموزش های تخصصی به کارکنان در راستای ارتقاء بهره وری در این حوزه و همچنین تمرکز بر فرصت های سرمایه گذاری با سود بیشتر در بازه ی مورد بررسی و حرکت به سوی سرمایه گذاری بر روی دارایی های مولد اشاره نمود.