بررسی شیوع ویروس های گوارشی هپاتیت A و E در استان هرمزگان، جنوب ایران بین سال های 1396-1394

ویروس های هپاتیت A و E مسیول اکثر موارد هپاتیت های حاد ویروسی در جهان می باشند. روند عفونت با هردو ویروس می تواند همراه با درگیری شدید و مرگ ومیر باشد. هپاتیت E در بیماران دارای نقص سیستم ایمنی امکان برقراری عفونت مزمن را دارد. این مطالعه به بررسی شیوع ویروس های هپاتیت A و E جمعیت نرمال استان هرمزگان می پردازد.

توتال آنتی بادی ضد هپاتیت A و همچنین  IgMو IgG ضد هپاتیت E به وسیله ی روش الایزا با استفاده از کیت های موجود در نمونه های سرمی 526 زن و مرد 1 تا 86 ساله اندازه گیری شد. نمونه ها بین سال های 1394 تا 1396 از چهار بخش استان هرمزگان جمع آوری گردیده بودند.

از مجموع 526 فرد مطالعه شده با طیف 86-1 سال و متوسط 47/35 سال و انحراف معیار 1/17 ± سیصد و نودوهشت نفر یا 8/70 زن بودند. کلا  توتال آنتی بادی ضدویروس هپاتیت A در 524 نفر یا 2/93% جمعیت تشخیص داده شد. همچنین 89 نفر یا 8/15% جمعیت دارای آنتی بادی  IgGعلیه ویروس هپاتیت E بودند. 9 نفر (6/1%) نیز علاوه بر IgG دارای IgM ضدویروسی هپاتیت E نیز بودند. شیوع آنتی بادی های ضد هپاتیت های  Aو E وابسته به سن رویت شده است.

بر اساس آنچه نتایج نشان می دهد، هر دو ویروس در منطقه به صورت اندمیک در گردش می باشند و شیوع هپاتیت A و غالب مواقع هپاتیت E بالاتر از اکثر نقاط ایران دیده شده است.