اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت به خود بر کنترل خشم و خودکارآمدی زنان دارای همسر معتاد در شهر مشهد

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت به خود بر کنترل خشم و خودکارآمدی زنان دارای همسر معتاد در مشهد بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی، با پیش آزمون - پس آزمون بود. جامعه آماری شامل زنان دارای همسر معتاد مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد سازمان بهزیستی که از طریق نمونه گیری در دسترس و هدفمند 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی 15 نفر در هر گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. از پرسشنامه کنترل خشم (Spielberger, 1999) جهت سنجش بیان و کنترل خشم و از پرسشنامه خودکارآمدی عمومی (Schwartz and Jerusalem, 1982) به منظور سنجش خودکارآمدی زنان دارای همسر معتاد استفاده شد. گروه آزمایش در 8 جلسه 120 دقیقه ای آموزش شفقت شرکت کردند. یافته های تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که درمان شفقت به خود بر کاهش برون ریزی خشم و درون ریزی خشم و بر افزایش خودکارآمدی زنان تاثیر معنادار داشت. نتایج نشان داد آموزش مبتنی بر شفقت، روش موثری برای کاهش برون ریزی و درون ریزی خشم و همچنین افزایش خودکارآمدی زنان دارای همسر معتاد است.