وضعیت وزن گیری اختصاصی سن بارداری براساس شاخص های انجمن پزشکی آمریکا در سه ماهه دوم و سوم بارداری و عوامل مرتبط با آن

افزایش وزن مطلوب دوران بارداری، به عنوان شاخص مهم سلامت مادر و جنین از متغیرهای قابل تعدیل زیادی اثر می پذیرد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی وضعیت وزن گیری اختصاصی سن بارداری براساس شاخص های انجمن پزشکی آمریکا و تعیین عوامل مرتبط با آن انجام یافته است.

در این مطالعه توصیفی تعداد 250 نفر از زنان باردار تحت پوشش مراکز بهداشتی درمانی شهر تربت حیدریه در سال 1397 مورد بررسی قرار گرفتند. برای هر فرد وزن گیری اختصاصی سن بارداری محاسبه و براساس میزان انحراف از شاخص های انجمن پزشکی آمریکا، افراد به سه دسته وزن گیری کم تر از حد، بهینه و بیش از حد تقسیم شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه مشخصات زمینه ای، پرسشنامه وزن گیری و مقیاس روابط چندبعدی بدن بود. داده ها با آزمون های کای اسکویر، آنالیز واریانس، کروسکال والیس و رگرسیون رتبه ای در نرم افزار SPSS نسخه 16 تجزیه و تحلیل شد.

در این مطالعه، 22% افراد وزن گیری کم تر از حد، 4/46% وزن گیری بهینه و 6/31% وزن گیری بیش از حد داشتند. وزن گیری اغلب افراد با شاخص توده بدنی لاغر و نرمال در محدوده طبیعی (4/55%) و در اغلب افراد دارای اضافه وزن و چاق، در محدوده بیش تر از حد (به ترتیب 2/43% و 7/35%) قرار داشت. وضعیت وزن گیری با سن، تحصیلات، پاریتی، سابقه سقط، احساس زن و همسر وی نسبت به بارداری و خواسته بودن بارداری از منظر همسر ارتباط داشت (05/0>p). بعد از ورود متغیرهای معنادار به مدل رگرسیون رتبه ای تنها نولی پاریتی قادر به پیش گویی وضعیت وزن گیری دوران بارداری بود (017/0=p).

مطلوب بودن وضعیت وزن گیری اغلب زنان باردار این مطالعه ممکن است بازگوکننده تغذیه مناسب و کارآمد بودن مراقبت های بارداری در این شهر باشد. شناسایی عوامل مرتبط با وزن گیری خارج از محدوده موجب افزایش کارایی مداخلات مربوط به وزن گیری می شود.