رویکرد های زبانشناسی شناختی در بازنمایی های دینی در آثار سیاسی-اجتماعی و ادبی ل.ن. تالستوی

مقاله حاضر به بررسی و مطالعه شیوه های زبانی- معرفتی در بازنمایی های تالستوی درباره مذهب و دین می پردازد. واژگان کلیدی برای دسته بندی این بازنمایی ها عبارتند از: دین، مذهب، خدا، کلیسا. شیوه های مفهوم سازی را می توان به دو دسته شیوه های علمی و غیرعلمی تقسیم بندی کرد. این اندیشمند از یک طرف مبانی علمی دین را عرضه و از سوی دیگر، درک و تحلیل شخصی از مفهوم خدا را ارایه می کند. در جهان بینی تالستوی ، این دو رویکرد به هم می پیوندند. شیوه های زبانی - معرفتی مفهوم سازی علمی شامل ریشه شناسی، مفهوم شناسی؛ و در مقابل، شیوه های مفهوم سازی غیرعلمی شامل تغییر در تفسیر نماد سنتی، ارزیابی مستقیم و دیدگاه های شخصی نویسنده می شود. در فرایند کسب معرفت و شناخت دین، نویسنده تعدادی از ویژگی های این مقوله را مشخص می کند: اطاعت انسان از دستورات خدا، برقراری برابری و مساوات بین انسان ها، معنابخشی، قابل درک بودن مفاهیم و تحقق پذیری آنها. رسالت اصلی دین، هدایت است. تالستوی بین مفاهیم دین و مذهب تفاوت قایل است؛ اولی جنبه خارجی دارد و دومی درونی. هر دو مفهوم جزء مفاهیم خیر و متعالی به شمار می روند. مذهب با کلیسا به عنوان یک نهاد دینی اجتماعی مقایسه می گردد. مهم ترین ابزار در عینیت بخشی بازنمایی، نام گذاری غیرمستقیم است. یکی از شیوه های بیان فهم و درک از دین و ایمان، از بین بردن کلیشه ها و تصورات قالبی به وجود آمده درباره این مفاهیم است. تالستوی دیدگاه خود را بسیار نزدیک به آموزه های مسیح معرفی می کند.