بررسی اثرات تنش خشکی ناشی از پلی اتیلن گلایکول بر جوانه‏زنی و رشد گیاهچه هیبرید‏های ذرت

کمبود آب یکی از مشکلات رو به تزاید کشاورزی ایران است و تهدیدی برای این صنعت و امنیت غذایی کشور محسوب می شود. جوانه‏زنی یکی از مراحل حساس در طول دوره رشد گیاهان است که اغلب تحت اثر تنش های محیطی بویژه خشکی قرار می گیرد. در این تحقیق، اثر چهار سطح پتانسیل آب (صفر، 3-، 6- و 9- بار با استفاده از پلی اتیلن گلایکول) بر جوانه زنی بذر و رشد گیاهچه هیبرید‏های ذرت (سه هیبرید 500 SC،640SC و 704SC) بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در چهار تکرار اجرا شد. نتایج تجزیه واریانس بیانگر اثر معنی دار سطوح مختلف تنش خشکی و نوع هیبرید و برهمکنش آنها بر مولفه های جوانه زنی بود. نتایج نشان داد که با کاهش پتانسیل آب در تمام سطوح تنش خشکی صفات رشدی شامل سرعت و درصد جوانه‏زنی، طول و وزن خشک ریشه‏چه و ساقه‏چه و در نهایت ارتفاع گیاهچه کاهش یافت. به طور کلی هیبرید 500 SC با داشتن بالاترین درصد جوانه‏زنی، طول و وزن خشک ریشه‏چه و ساقه‏چه و ارتفاع گیاهچه نسبت به سایر هیبریدهای مورد بررسی متحمل ترین هیبرید بود.