تاثیر آموزش مجازی اصول اخلاقی به شیوه ی روایتگری، بر حساسیت اخلاقی پرستاران مراقبت های ویژه

حساسیت اخلاقی، به عنوان اولین گام در فرایند تصمیم گیری اخلاقی، قبل از اینکه فرد بتواند قضاوت اخلاقی و به دنبال آن، تصمیم گیری مناسب داشته باشد، ضروری است. برای ارتقای حساسیت اخلاقی پرستاران، آموزش مفاهیم اخلاقی و به کارگیری شیوه ی مناسب برای آموزش هنوز محل بحث است؛ لذا، مطالعه ی حاضر، با هدف تعیین تاثیر آموزش مجازی اصول اخلاقی به شیوه ی روایتگری، بر حساسیت اخلاقی پرستاران مراقبت های ویژه انجام شد. در این مطالعه ی نیمه تجربی ،60 پرستار شاغل در بخش های مراقبت ویژه، در دو گروه مداخله و کنترل در دو بیمارستان مورد بررسی قرار گرفتند. برای گروه مداخله، برنامه ی آموزشی اصول اخلاقی به شیوه ی روایتگری و از طریق فضای مجازی اجرا شد. پرستاران پرسش نامه ی حساسیت اخلاقی لاتزن را در سه نوبت (قبل، بلافاصله و دو ماه بعد) تکمیل کردند. اطلاعات با نرم افزار SPSS ، نسخه ی 20، تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نشان داد نمره ی حساسیت اخلاقی پرستاران گروه آزمون، قبل از مطالعه (9.24±61.53) و گروه کنترل (7.76± 60.60) بود که تفاوتی معنی دار نداشت (p>0.05)؛ اما بعد از مداخله در پس آزمون اول، گروه آزمون (6.05±77.50) و گروه کنترل (8.07± 60.83) بود که تفاوتی معنی دار را نشان داد (p<0.05)؛ همچنین، در پس آزمون دوم، بین گروه آزمون و کنترل، تفاوتی معنی دار دیده شد (p<0.05). آزمون آماری اندازه های تکراری بین نمرات حساسیت اخلاقی در گروه آزمون تفاوتی معنی دار نشان داد؛ اما در گروه کنترل، تفاوت معنی دار مشاهده نشد. بر اساس یافته ها، حساسیت اخلاقی پرستاران دو گروه، در ابتدای مطالعه، متوسط بود؛ اما بعد از مداخله، گروه آزمون بهبودی شایسته ی توجه یافت؛ اما گروه کنترل، کماکان، متوسط بود؛ بنابراین، لازم است پرستاران به ثبت و اشتراک گذاری چالش های اخلاقی که با آن مواجه می شوند، تشویق گردند تا بدین ترتیب، ضمن ارتقای عملکرد اخلاقی خود، از روایت های آن ها برای آموزش سایر پرستاران و دانشجویان پرستاری استفاده شود.