تاثیر شاخص های توسعه بر ثبات جمعیتی جوامع مرزی مطالعه موردی: استان آذربایجان غربی

مناطق مرزی آذربایجان غربی به واسطه ضعف در شرایط توسعه ای از شرایط ناپایدار جمعیتی در ابعاد کمی و کیفی برخوردار می باشد. تغییرات در ساختار جمعیتی سکونتگاه های شهری و روستایی مناطق مرزی استان، تابع شرایط توسعه ای و امنیتی این مناطق می باشد. هدف تحقیق حاضر ارزیابی سطح شاخص های روبنایی، زیربنایی و مدیریتی رشد نقاط مرزی و شناسایی میزان تاثیر شاخص های توسعه در ثبات جمعیت است. روش تحقیق توصیفی و تحلیلی می باشد. جامعه آماری تحقیق شامل ساکنان تمام روستاها و شهرهای مرزی استان است و حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه گیری طبقه بندی شده و نمونه گیری تصادفی می باشد. نتایج نشان می دهد که رشد شاخص های مدیریتی، زیر بنایی و رو بنایی به صورت معناداری رشد جمعیت را پیش بینی می کنند و با آن ها رابطه معنی داری نیز دارد. به عبارتی با افزایش یک انحراف استاندارد در شاخص های رشد مدیریتی مقدار رشد جمعیت 118/0 انحراف استاندارد افزایش خواهد یافت. اما بین رشد شاخص های مدیریت و زیر بنایی و روبنایی و امنیت رابطه محکمی وجود ندارد. به دلیل اینکه میزان معنی داری آن ها در سطح اطمینان 95 درصد بیشتر از 05/0 می باشد. همچنین نتایج تحلیل سطوح فضایی نیز در شهرستان مختلف نشان می دهد که شاخص های رشد در تمام ابعاد در مناطق مختلف مرزی با هم دیگر متفاوت هستند. مقدار F در سطح اطمینان 95 درصد در بعد رشد مدیریتی برابر 145/27 است و مقدار معنی داری آن نیز صفر می باشد.