تاثیر فعالیت ورزشی هوازی با محدودیت جریان خون بر پروتئین های دینامیک میتوکندری عضله اسکلتی انسان

 فعالیت ورزشی با محدودیت جریان خون (BFR) نقش موثری در سازگاری های عضله اسکلتی ایفا می کند؛ با این حال آثار این نوع فعالیت ورزشی بر پروتئین های مرتبط با دینامیک میتوکندری مشخص نیست.

 هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر فعالیت ورزشی هوازی با و بدون BFR بر پروتئین های دینامیک میتوکندری عضله اسکلتی انسان است. 

مواد و روش ها:

 پژوهش حاضر از نوع کاربردی و نیمه تجربی بود و به لحاظ گردآوری داده ها، روش آزمایشی میدانی با طرح پیش آزمون  پس آزمون با یک گروه در دو روز مجزا به فاصله 10 روز به صورت سری با پنج مرد جوان و غیرورزشکار دانشگاه گیلان (سن 2/30±33/40 سال، وزن 64/49±79/10 کیلوگرم، شاخص توده بدنی 2/27±26/24) که دو مداخله فعالیت ورزشی هوازی با محدودیت جریان خون (AE+BFR) و فعالیت ورزشی هوازی بدون محدودیت جریان خون (AE) را اجرا کردند. فعالیت ورزشی هوازی شامل پنج مرحله فعالیت دودقیقه ای و یک دقیقه استراحت بین هر مرحله بود که با و بدون BFR اجرا شد. برای اندازه گیری مقادیر پروتئینی میتوفیوژن 2 (MFN2) و پروتئین مرتبط با دینامین 1 (DRP1) عضله اسکلتی، از روش وسترن بلات استفاده شد. 

یافته ها:

 سطوح پروتئینی MFN2 در هر دو مداخلهAE+BFR    (05/0±02/1 در برابر 03/0±77/0) و AE (08/0±65/0 در برابر 03/0±57/0) نسبت به پیش آزمون افزایش معنی داری داشت (0/05>P). همچنین، هر دو فعالیت AE+BFR (46/0±54/3 در برابر 66/0±01/5) و AE (38/0±38/3 در برابر 59/0±82/2) منجر به کاهش معنی دار DRP1 نسبت به پیش آزمون شدند (0/05>P). علاوه بر این، AE+BFR اثرات معنی داری بر افزایش MFN2 (01/0±24/0 در برابر 04/0±08/0) و کاهش DRP1 (22/0±46/1- در برابر 21/0±33/0-) نسبت به AE داشت (0/05>P). 

نتیجه گیری: 

براساس یافته ها، به نظر می رسد که فعالیت ورزشی هوازی با محدودیت جریان خون، محرکی قوی برای بهبود دینامیک میتوکندری عضله اسکلتی باشد.