بررسی تغییرات فصلی آکنه ولگاریس

آکنه ولگاریس یکی از شایع ترین بیماری های پوستی در نوجوانان و جوانان است. اگرچه ازنظر فیزیکی یک بیماری ناتوان کننده نیست، اما می تواند با اختلالات روان شناختی مهمی همراه باشد. هرچند اتیولوژی آکنه به طور کامل شناخته نشده است اما عوامل متعددی در ایجاد آکنه دخیل می باشند. هدف از مطالعه ی حاضر بررسی تغییرات فصلی شدت آکنه ولگاریس در بیماران مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان شهدای تجریش در سال 1396 است.

روش اجرا: 

بیماران مبتلا به آکنه و واجد معیارهای ورود توسط یک متخصص پوست که در آنالیز داده ها دخیل نبود، تحت معاینه ی بالینی قرارگرفته و براساس شدت بیماری به 3 دسته ی خفیف، متوسط و شدید تقسیم بندی شدند. علاوه بر ثبت اطلاعات دموگرافیک، در رابطه با تغییر شدت آکنه (بهترشدن، بدترشدن یا عدم تغییر شدت آکنه) در فصول تابستان و زمستان اطلاعات مربوطه جمع آوری گردید.

یافته ها:

 از 103 بیمار مورد مطالعه، میانگین سنی بیماران 77/6±68/24 بود. میانگین طول مدت بیماری 8/4±8/6 سال بود؛ 35 (34%) بیمار مرد و 68 (66%) بیمار، زن بودند. 6/14% از بیماران آکنه خفیف، 4/53% علایم متوسط و 32% آکنه شدید داشتند. در تابستان، علایم در 33% از بیماران بهتر، در 5/17% بدتر و در 5/49% بدون تغییر بوده است؛ درحالی که در زمستان، علایم در6/14% بهتر، در 9/35% بدتر و در 5/49% بدون تغییر بود. بین تغییرات در دو فصل تفاوت معنی داری وجود داشت (001/0=P). ارتباط معناداری بین سن، سن شروع بیماری یا طول مدت بیماری با تغییرات شدت آکنه در زمستان یا تابستان وجود نداشت (05/0>p). همچنین براساس آنالیز داده ها، ارتباط معناداری بین جنس و تغییر شدت آکنه در تابستان (829/0=P) یا در زمستان (736/0=P) وجود نداشت.

نتیجه گیری: 

در مطالعه ی حاضر، در تابستان تشدید آکنه تنها در 5/17% از مبتلایان گزارش شده بود درحالی که تعداد موارد با تشدید آکنه در زمستان، تقریبا دو برابر بود. این یافته مطرح کننده ی نقش مهم زمستان در افزایش شدت آکنه و علایم آن می باشد؛ اگرچه هنوز مطالعات کامل تر با تعداد نمونه ی بیشتر و در مناطق جغرافیایی مختلف نیاز است.