ویروم انسان

ویروس ها عناصر ژنتیکی خودسری هستند که بر زیست بوم چیره اند و انگل همه اشکال سلولی موجودات زنده اند. فراوانی آنها در یوکاریوتها و پروکاریوت ها تفاوت دارد. در محیط های دریایی، خاک و یا همراه با جانوران، شمار ویروس ها 10 تا 100 برابر تعداد سلول‍ های میزبان آنها است. امروزه دانشمندان برآورد می کنند که 10 کوانتیلون (quintillion) ذره ی ویروسی (برابر با 10 به توان 30) ساکن کره زمین هستند و در بیشتر اکوسیستم ها به ازای هر باکتری ده ویروس وجود دارد. ویروس ها مهمترین عوامل اکولوژیکی هستند که فرایندهای تبدیل انرژی در زیست بوم و رسوبگذاری را شکل می دهند. این کار با کشتن جمعیت های سیانوباکتری ها و جلبک های یوکاریوتی انجام می شود. ویروس ها مانند ترانسپوزون ها و پلاسمیدها همه ی موجودات زنده سلولی را آلوده می کنند و آنها ذخیره گاه بزرگ گوناگونی ژنتیکی به شمار می روند. به نظر می رسد که آنها جزو ذاتی هر سیستم تکاملی همانندسازی کننده باشند و از نخستین روزهای پیدایش زندگی همراه با میزبان خود تکامل یافته اند. روش های پیشرفته توالی یابی ژن ها، آنچه را که ما در باره ویروس ها می دانیم، دگرگون ساخته است. اکنون پژوهشگران می توانند فراتر از شناخت ویروس های بیماریزا گام بردارند و به هزاران ویروسی دست یابند که بدون ایجاد هر گونه علامت بالینی، ساکن بدن انسان هستند. با پژوهش بر روی برهمکنش های آنها با یکدیگر، با سایر میکروب ها و با سیستم های ژنتیکی و ایمنی میزبان، می توانیم بیاموزیم که آنها چگونه روی سلامت و بیماری ما تاثیر دارند. در این مقاله، به دانش کنونی درباره ترکیب و گوناگونی ویروم انسان های از نظر فیزیولوژیک سالم می پردازیم. یافته های اخیر از بررسی های متاژنگانی (metagenomics) به دست آمده و در کنار آنها نقش باکتریوفاز ها و ویروس های یوکاریوتی در سلامت انسان مورد بازبینی قرار خواهد گرفت.