امکان سنجی تغذیه ی دو رقم گوجه فرنگی با استفاده از ویناس در کشت هیدروپونیک

ویناس ماده زاید حاصل از صنعت الکل سازی بوده که در حال حاظر به عنوان یک معضل محیط زیست شناخته می شود. این پژوهش به منظور بررسی امکان استفاده از ویناس به عنوان محلول غذایی در کشت گوجه فرنگی در شرایط هیدروپونیک در بستر شنی بر روی 2 رقم گوجه فرنگی گلخانه ای شامل ویلمورین و چری انجام شد. آزمایش بصورت طرح اسپلیت پلات در قالب کاملا تصادفی با 6 سطح ویناس شامل غلظت های 0، 5 ،10، 15، 25 و 50 درصد و 1 تیمار شاهد از محلول غذایی کامل «کمبی» در چهار تکرار انجام شد. شاخص های رشدی شامل تعداد کل برگ، تعداد برگ سبز و زرد، طول و قطر ساقه، سطح برگ و برخی صفات کیفی مانند میزان کلروفیل های a و b ارزیابی شد. نتایج نشان داد که استفاده از ویناس اثر معنی داری بر روی تعداد برگ سبز و زرد، طول و قطر ساقه، همچنین سطح برگ داشت. لیکن اثر آن بر روی تعداد کل برگ و میزان کلروفیل های a و b معنی دار نبود. کاربرد ویناس در سطح 25 درصد موجب افزایش تعداد کل برگ و برگ های سبز به ترتیب به میزان 42 و 4/29 درصد در واریته چری شد. بیشترین تعداد برگ زرد در واریته ویلمورین مشاهده شد. طول و قطر ساقه در واریته ویلمورین 75 و 2/6 درصد و در واریته چری 8/79 و 4/4 درصد در سطح 25 درصد ویناس نسبت به شاهد افزایش یافت. بنابراین امکان استفاده از ویناس بعنوان محلول غذایی با در نظر گرفتن نوع گونه ی گیاهی، میزان اختلاط و آلاینده های احتمالی آن وجود دارد.