مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با معنادرمانی بر کیفیت زندگی و نشانگان افت روحیه زنان مبتلا به بیماری ایدز
علاوه بر مشکلات جسمانی، باید به مشکلات روان شناختی بیماران مبتلا به ایدز نیز توجه شود. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و معنادرمانی بر کیفیت زندگی و نشانگان افت روحیه زنان مبتلا به بیماری ایدز صورت گرفت.
روش پژوهش، نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری را زنان مبتلا به بیماری ایدز شهر تبریز که در سال 1398 به کلینیک های درمانی این شهر مراجعه کرده بودند تشکیل دادند. 30 نفر با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب، و به صورت تصادفی در سه گروه قرار گرفتند. گروه های آزمایشی، در 8 جلسه 5/1 ساعته درمان اختصاصی را دریافت کردند. گروه کنترل درمانی دریافت نکرد. داده ها توسط آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی تجزیه و تحلیل شدند.
در پیش آزمون، میانگین و انحراف معیار نمره کیفیت زندگی و نمره نشانگان افت روحیه در گروه های درمان و کنترل اختلاف معنی داری نداشت (05/0<p). درمان های مبتنی بر پذیرش و تعهد و معنادرمانی، کیفیت زندگی بیماران را در پس آزمون افزایش، و نشانگان افت روحیه را کاهش دادند (001/0>p). در مرحله پیگیری، اثر این دو درمان ماندگار بود (001/0>p). تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و معنادرمانی بر کیفیت زندگی و نشانگان افت روحیه در مراحل پس آزمون و پیگیری یکسان بود (05/0<p).
درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و معنادرمانی احتمالا سبب افزایش پذیرش بیماری و در نتیجه مقابله بهتر با آن شده و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به ایدز را افزایش، و نشانگان افت روحیه را کاهش داده است.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.