شیوه های نامگذاری عنوانها و شخصیتهای داستانی در داستانهای معاصر (مطالعه موردی: داستانهای ایرج پزشکزاد، ابوالقاسم پاینده، خسرو شاهانی، فریدون تنکابنی)

یکی از شگردهایی که در داستان پردازی با وجود اهمیت بسیار، در تحقیقات ادبی مورد غفلت واقع شده است، تکنیک نام‌گزینی برای عنوان داستانها و شخصیتهای داستانی است. عنوان، آستانه ورود به متن و به مثابه پل ارتباطی میان متن و مخاطب است. همچنین کلیدی است که خواننده را در چگونه خواندن و درک معنای نمادین واژه‌‌ها یاری میرساند. بنابراین باید بگونه‌ای هنرمندانه انتخاب شود که بتواند با کمیت و محدودیت خود، کیفیت متن را به نمایش بگذارد. از طرف دیگر نام شخصیتهای داستانی نیز میتوانند در انتقال مفاهیم و مضامین مورد نظر نویسنده نقش موثری داشته باشند. در این مقاله به بررسی نقش و اهمیت نام و شیوه‌های نامگزینی در عناوین و شخصیتهای داستانی داستانهای ایرج پزشکزاد، ابوالقاسم پاینده، خسرو شاهانی و فریدون تنکابنی پرداخته‌ایم. نتایج تحقیق نشان میدهد که نویسندگان مذکور از روش های تضاد، ترادف، بازی با نامها‌، استفاده از نامهای تاریخی و مشهور برای نامگذاری شخصیتهای داستانی خویش استفاده کرده‌اند.