بررسی توان باروری فرزندان ماده موش های صحرائی نر تحت استرس تیمارشده با داروی سولپیراید

استرس مزمن اثرات زیانباری بر دستگاه تولیدمثلی دارد. احتمال دارد عوارض ناشی از استرس و یا مصرف داروهای آنتی سایکوتیک با اثر بر گنادها و سلول های جنسی به فرزندان منتقل شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی توان باروری موش های ماده حاصل از موش های نر تحت تاثیر استرس مزمن فیزیکی یا روانی تیمار شده با داروی سولپیراید بود.

مواد و روش ها:

 در این مطالعه تجربی، 36 راس موش صحرایی نر بالغ ویستار به 6 گروه شامل: گروه های کنترل، سولپیراید (آنتاگونیست گیرنده های D2 دوپامینی) (mg/kg,bw,ip4)، استرس فیزیکی یا روانی و استرس فیزیکی یا روانی دریافت کننده سولپیراید تقسیم شدند. در پایان تیمار 14 روزه، هر موش نر با سه موش ماده بالغ جفتگیری نمود، فرزندان ماده حاصل از این موش ها تا سن بلوغ  پرورش یافتند. سپس وزن بدن و تخمدان ها و توان باروری فرزندان با روش IVF ارزیابی شد.

یافته ها: 

وزن بدن و تخمدان ها، درصد سلول های تخم، جنین های دوسلولی، بلاستوسیست ها و جنین های هچ شده پس از IVF در فرزندان ماده موش های نر تحت استرس در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی داری یافت (05/0˂p). تجویز سولپیراید به والدین باعث کاهش هر چه بیش تر شاخص های مذکور در نتایج IVF فرزندان ماده شد (05/0˂p). درصد جنین های متوقف شده حاصل از IVF در گروه های تحت استرس اختلاف معنی داری نداشت (05/0>p)، اما تجویز سولپیراید در تمام گروه ها سبب افزایش معنی دار این شاخص در مقایسه با گروه های سالین شد (05/0˂p).

اعمال استرس فیزیکی یا روانی در والدین توان باروری فرزندان ماده را کاهش داد. تجویز سولپیراید به والدین باعث تشدید این اختلالات در فرزندان شد.