بررسی کارایی نانوکامپوزیت مگنتیت/ بیوسیلیکا / آلژینات سدیم (MBSA) در حذف فلز جیوه از محیط های آبی: مطالعات سینتیک، ایزوترم و ترمودینامیک

یکی از مهم ترین مشکلاتی که جهان امروز با آن مواجه شده است، مشکلات زیست محیطی آلودگی توسط فلزات سنگین می باشد. جیوه به عنوان یکی از فلزات سمی، به دلیل پایداری و انباشت زیستی آن در زنجیره غذایی و همچنین اثرات نامطلوب بهداشتی مانند نارسایی کلیه و آسیب دستگاه گوارش توجه زیادی را به خود جلب کرده است. هدف از این تحقیق حذف جیوه از محیطهای آبی  با نانوکامپوزیت مگنتیت/ بیوسیلیکا / آلژینات سدیم می باشد.

در مطالعه حاضر نانوکامپوزیت مگنتیت/ بیوسیلیکا / آلژینات سدیم به روش هم رسوبی سنتز گردید و سپس ساختار و مورفولوژی آن با استفاده از آنالیز هایSEM ، XRD  و VSM بررسی شد. پارامترهای جذبی نظیر pH، زمان تماس، مقدار جاذب، دما و غلظت اولیه یون جیوه مورد بررسی قرار گرفت.

pH برابر با 5، میزان جاذب 2/0 گرم در لیتر در زمان تماس 80 دقیقه و دمای 45 درجه سلسیوس به عنوان شرایط بهینه به دست آمد، با افزایش غلظت جیوه راندمان حذف کاهش می یابد. بررسی جذب جیوه توسط جاذب سنتز شده از ایزوترم لانگمویر (9998/0= R2) و سینتیک شبه درجه 2 (9997/0= R2)پیروی می کند. مطالعه ترمودینامک نیز بیانگر انجام یک واکنش گرماگیر و خود بخودی می باشد.

در مجموع می توان اذعان داشت جاذب سنتز شده به دلیل راندمان مناسب در حذف جیوه و جداسازی آسان و سریع به وسیله آهنربا، می تواند به عنوان جاذبی کار آمد در حذف جیوه از محیط آبی باشد.