ارائه مدل معادلات ساختاری رابطه بین حمایت سازمانی با عزت نفس و رضایت شغلی کارکنان

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه بین حمایت سازمانی با عزت نفس و رضایت شغلی در کارکنان دانشگاه زابل بود. روش پژوهش از نوع توصیفی – پیمایشی، مبتنی بر معادلات ساختاری و جامعه آماری شامل کلیه کارکنان دانشگاه زابل به تعداد 500 نفر بودند، برای تعیین حجم نمونه از جدول مورگان استفاده شد و تعداد 217 نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد حمایت سازمانی آلن و همکاران (2008)، عزت نفس کوپر اسمیت (1990) و رضایت شغلی مینه سوتا (2009) استفاده شده که روایی محتوایی به تایید متخصصان و روایی سازه از طریق تحلیل عاملی تایید گردید و پایایی نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ ترکیبی به ترتیب برابر با 96/0، 77/0 و 95/0 محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهای آماری Spss23 و SmartPLS3 استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان داد بین حمایت سازمانی با عزت نفس کارکنان و رضایت مندی شغلی ایشان رابطه معناداری (p <0.05) وجود دارد و ویژگی های شغلی و فعالیت سازمانی دارای رابطه مثبت و معنادار و تنش های شغلی دارای رابطه منفی و معناداری با عزت نفس کارکنان و رضایت شغلی آنان می باشد.