تدوین سناریوهای گذار به وضعیت بهبودیافته ساختار سیاست گذاری علم و فناوری در ایران

تامل بر ساختار نهادی سیاستگذاری علم و فناوری در چند دهه اخیر مورد توجه اندیشمندان این حوزه قرار گرفته است. به رغم درک اهمیت این موضوع در ایران، آشفتگی ساختار نهادی به معنی تعدد نهادهای سیاستگذار و تعاملات ناموثر آنها موجب برانگیختن انتقادات فراوانی میان اندیشمندان شده است. در این پژوهش ابتدا از طریق اسناد و مدارک سیاستی حوزه علم و فناوری و مصاحبه با 20 نفر از خبرگان این حوزه در ایران، وضعیت موجود ساختار نهادی سیاستگذاری علم و فناوری در ایران در سطح ملی ترسیم و اشکالهای آن تبیین می شود؛ سپس برای برون رفت از وضعیت موجود و بر اساس نظریات خبرگان، دو سناریو به عنوان ساختار بهبودیافته سیاستگذاری علم و فناوری در ایران پیشنهاد شده که شامل سه سطح «تدوین سیاستها و اولویتهای ملی»؛ «طراحی برنامه ها و سیاستهای اجرایی»؛ و «ارزشیابی سیاستی» به ایفای نقش در این حوزه می پردازند. دو پیش فرض اصلی در طراحی این سناریوها، پرهیز از حذف نهادهای سیاستگذار، دست کم در کوتاه مدت، و نیز اجتناب از تاسیس نهادی جدید در این حوزه بوده است. شایان ذکر است این سناریوها به عنوان سناریوهای دوران گذار از وضعیت موجود به وضعیت مطلوب طراحی شده اند.