بررسی پاسخ برخی از آنزیم های آسیب عضلانی به یک جلسه تمرین شدید بر اثر سازگاری هشت هفته تمرین پلایومتریک با اضافه بار در دختران جوان هندبالیست

 یکی از آسیب های رایج در جریان فعالیت های ورزشی و ورزشکاران، کوفتگی عضلانی بوده که با ناراحتی، درد و سفتی عضلات همراه است.

در این مطالعه نیمه تجربی 24 زن هندبالیست از شهر ده دشت کهکیلویه و بویراحمد به طور تصادفی به دو گروه (آزمون و کنترل)، تقسیم شدند. آزمودنی های گروه آزمون (تمرین)، تمرینات منتخب پلیومتریک را به مدت هشت هفته شامل سه جلسه در هفته با دامنه حجم تمرینی، 8 تا 12 حرکت و هر حرکت 10 ثانیه  برای هر جلسه انجام دادند. خون گیری از افراد پیش از جلسه اول و پس از آن و پیش و پس از جلسه آخر برنامه تمرینات، به منظور اندازه گیری کراتین فسفوکیناز و لاکتات دهیدروژناز به عمل آمد. سطوح کراتین فسفوکیناز و لاکتات دهیدروژناز با استفاده از کیت آزمایشگاهی شرکت پارس آزمون اندازه گیری شد. به منظور اندازه گیری تغییرات این دو فاکتور، از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و روش تعقیبی بونفرونی استفاده شد. سطح معنی داری هم (0/05<P) در نظر گرفته شد.

سطوح سرمی کراتین فسفوکیناز پس از هشت هفته تمرینات پلیومتریک در مقایسه با پیش از آزمون، افزایش معناداری پیدا کرد (0/005=P). همچنین پس از هشت هفته تمرینات پلیومتریک، سطوح سرمی لاکتات دهیدروژناز نیز افزایش معناداری پیدا کرد (0/000=P).

نتایج این تحقیق نشان داد که هشت هفته تمرینات پلیومتریک تغییر معناداری در کراتین فسفوکیناز و لاکتات دهیدروژناز ایجاد کرد. اما این تغییرات در مقایسه با اندازه گیری پس از جلسه اول کاهش نشان داد. احتمالا پروتکل تمرینات ورزشی پلیومتریک می تواند راهکار مناسبی برای به حداقل رساندن تولید شاخص های آسیب عضلانی باشد.