تپه داروی چهر، یک محوطه ی کارگاهی از دوره ی پارینه سنگی میانی در منطقه ی هرسین، استان کرمانشاه

دره ها و حاشیه ی دشت های میان کوهی بین هرسین و بیستون در زمره ی مناطق جغرافیایی کلیدی در پژوهش های پارینه سنگی زاگرس هستند. پژوهش های باستان شناسی اخیر نشان داده که برخی محوطه های پارینه سنگی زاگرس در مجاورت برون زدهای رادیولاریتی از سنگ چخماق واقع شده اند. تپه داروی در حاشیه ی روستای چهر واقع در جنوب کوه بیستون، با تعداد قابل ملاحظه ای دست افزار سنگی از زمره این محوطه ها است. موقعیت جغرافیایی تپه داروی به گونه ای است که در حدفاصل بین محوطه های پارینه سنگی میانه در دره های میان کوهی هرسین و محوطه های پارینه سنگی دامنه ی کوه بیستون قرار دارد. در این مقاله پرسش های پژوهش شامل آن بود که قرار داشتن محوطه ی باز داوری برروی بستری صخره ای از برون زدهای طبیعی رادیولاریتی، بیانگر چه نوع کاربری می باشد؟ با بررسی و گونه شناسی یافته های سطحی، محوطه ی داروی در چه بازه ی زمانی قرار می گیرد؟ مطالعه ی فن آوری ساخت و گونه شناسی قطعات جمع آوری شده از تپه داروی نشان می دهد که از این محوطه به عنوان محلی باز کارگاهی برای تولید دست افزار سنگی استفاده شده است. یافته های سطحی نشان می دهد که تپه داروی یک محوطه ی تک دوره ای در دوره ی پارینه سنگی میانی است. پژوهش برروی یافته ها به روش کتابخانه ای-بررسی میدانی است؛ هم چنین حضور نسبتا بالای تکنیک لوالوا و میزان قابل توجه روتوش برروی برداشته های سنگی این محوطه ازجمله نکات درخورتوجه است. حضور قطعات زیاد روتوش دار در یک محوطه ی کارگاهی که برروی مواد خام مرغوب واقع شده، نشان می دهد که به الزام دسترسی اندک به منابع ماده ی خام باعث روتوش اندازی نمی شود و دلیل اصلی روتوش به وجود آمدن لبه های کارآمد است؛ ضمن این که فراوانی نسبی تکنیک لوالوا در تپه داروی در تایید پژوهش های مبتنی بر حضور لوالوا در زاگرس مرتفع است و این محوطه یکی دیگر از محوطه هایی است که ادعای وجود لوالوا در زاگرس مرتفع را بیشتر اثبات می کند.