اثر نوع و غلظت تنظیم کننده های رشد بر پرآوری و ریشه زایی گیاه دارویی پنیرباد ‏(‏Withania coagulans‏)‏

به منظور ارایه یک روش سریع و کارآمد برای تکثیر گیاه دارویی پنیرباد (Withania coagulans) در شرایط کشت درون شیشه ای، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی در آزمایشگاه کشت بافت مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان رضوی انجام گرفت. در ابتدا بذرهای جمع آوری شده از رویشگاه طبیعی در استان سیستان و بلوچستان استریل شده و روی محیط کشت MS قرار گرفتند. سپس به منظور شاخه زایی، ریز نمونه تک گره، روی محیط کشت پایه MS حاوی بنزیل آمینوپورین در پنج سطح صفر، 5/0، 1، 5/1 و 2 میلی گرم بر لیتر کشت گردید. در مرحله ریشه زایی، گیاهچه ها به محیط کشت MS حاوی ایندول بوتیریک اسید در غلظت های 5/0، 1، 5/1 و 2 میلی گرم بر لیتر و نفتالین استیک اسید در غلظت های 5/0، 1، 5/1 و 2 میلی گرم بر لیتر منتقل شدند، همچنین تیمار شاهد (عدم کاربرد هورمون) در نظر گرفته شد. در نهایت، به منظور سازگاری، گیاهچه های ریشه دار به مدت 30 روز در اتاق سازگاری نگهداری گردیدند. بیشترین ضریب تکثیر، تعداد شاخه و تعداد برگ در تیمار بنزیل آمینوپورین با غلظت 5/0 میلی گرم بر لیتر و بهترین غلظت تنظیم کننده های رشد با 90 درصد ریشه زایی، در تیمار ایندول بوتیریک اسید با غلظت 5/0 میلی گرم بر لیتر بود. در نهایت با انتقال گیاهچه های باززایی شده به خاک، 80 درصد آن ها بقاء خود را حفظ نمودند. به طور کلی، برای تولید گیاهچه های قوی و شاداب، کاربرد بنزیل آمینوپورین و ایندول بوتیریک اسید در غلظت 5/0 میلی گرم بر لیتر به ترتیب برای شاخه دهی و ریشه زایی مطلوب، توصیه می شود.