مقاومت پلاکتی و چگونگی ایجاد آن

تزریق پلاکت، یکی از درمان های اصلی بیماران ترومبوسیتوپنیک، جهت کاهش شدت و فراوانی عواقب ناشی از خونریزی می باشد. عدم افزایش متناسب پلاکت ها متعاقب تزریق آن ها تحت عنوان مقاومت پلاکتی شناخته می شود. هدف از این مطالعه، بررسی مکانیسم های دخیل در بروز و شکل گیری مقاومت پلاکتی بود.

این مقاله به مرور فاکتورهای موثر در افراد دریافت کننده و اهداکننده پلاکت و برخی از خصوصیات خود محصول پلاکتی در بروز مقاومت پلاکتی پرداخته است که از طریق بانک های اطلاعاتی Science Direct ، PubMed ،Medline ،SID ،Scopus و Magiran و جستجوی کلید واژه های مقاومت پلاکتی، آلوآنتی بادی، HLA و تزریق پلاکت در بین حدود 130 مقاله مرتبط انجام شده و نهایتا 97 مقاله برای نوشتن استفاده گردید.

مقاومت پلاکتی به دو گروه مقاومت ایمونولوژیک و غیر ایمونولوژیک قابل تقسیم می باشد. نوع ایمونولوژیک عمدتا با ایجاد آلوایمونیزاسیون ناشی از تماس با آنتی ژن های لکوسیت انسانی -HLA و آنتی ژن های پلاکت انسانی HPA- ایجاد می گردد. در موارد غیر ایمونولوژیک که حدود80% علل بروز مقاومت پلاکتی به شمار می آیند، عواملی هم چون تب، بزرگی طحال و مصرف برخی داروها منجر به بروز مقاومت پلاکتی می گردند.

شناسایی عوامل و مکانیسم های دخیل در ایجاد مقاومت پلاکتی اعم از عوامل ایمونولوژیک و غیر ایمونولوژیک، نقش مهمی در پیشگیری، مدیریت بیماری و جلوگیری از گسترش و تکرار آن بر عهده خواهد داشت.