ارزیابی آسیب پذیری زیست محیطی کانون های گردشگری شهرستان لنگرود براساس مدل SWOT

رشد سریع صنعت گردشگری در نیم قرن اخیر، فشار روزافزون بر محیط زیست را در پی داشته است. در گردشگری رسیدن به گردشگری پایدار برای هر نقطه ای که زمینه توریسم پذیری را دارد یک اصل است. این موضوع محقق نمی شود مگر با شناسایی عوامل زیستی محیطی گردشگری و بررسی مناطق آسیب پذیر. در اجرای طرح های گردشگری در کشورهایی مانند ایران، ارزیابی های زیست محیطی نادیده گرفته می شوند یا در اولویت آخر قرار می گیرند. در شهرستان لنگرود نیز گردشگری تغییراتی را در کانون های گردشگری برجای گذاشته است. هدف کلی این نوشتار، بررسی و ارزیابی عوامل موثر بر آسیب پذیری زیست محیطی کانون های گردشگری شهرستان لنگرود است. روش تحقیق پیمایشی بود و از ابزار پرسشنامه برای جمع آوری داده ها استفاده شد. نمونه آماری شامل 383 نفر بود که با استفاده از فرمول کوکران محاسبه شد. پرسشنامه ها بین گردشگران و جامعه محلی پخش و سپس جمع آوری شد. برای تحلیل داده ها از ابزار spss و روش ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد. نتایج حاکی از تاثیر منفی پدیده های مصنوع انسان ساخت (بیشتر از عوامل طبیعی) بر محیط زیست منطقه، تصمیم گیری های ضعیف مدیریتی در ارزیابی و اجرای طرح های گردشگری، برخورد نکردن با متخلفان، همکاری نکردن گردشگران و جامعه محلی و رشد بی رویه گردشگری (بیش از ظرفیت تحمل) در این کانون هاست، اگرچه در کنار آن تاثیرات مثبتی هم داشته است. در انتها، با توجه به وزن های به دست آمده از تجزیه وتحلیل آماری و ارزیابی کانون ها، راهبردهای مناسب پیشنهاد شده است.