اثر تجویز طولانی مدت نیترات سدیم خوراکی بر غلظت آنزیم-های کبدی در موش های صحرایی نر دیابتی نوع 2

اختلالات کبدی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 عمدتا همراه با افزایش سطح سرمی آنزیم های کبدی می باشد. هدف این مطالعه بررسی اثر تجویز نیترات بر سطح سرمی آنزیم‎ های آلانین آمینو ترانسفراز (ALT)، آسپارتات آمینو ترانسفراز (AST) و آلکالن فسفاتاز (ALP) در موش ‎های صحرایی دیابتی نوع 2 می باشد.

در این مطالعه، 24 موش صحرایی نر نژاد ویستار به 4 گروه تقسیم شدند: شاهد، شاهد + نیترات، دیابت و دیابت + نیترات. دیابت نوع 2 با استفاده از رژیم غذایی پرچرب و تزریق استرپتوزوتوسین (30 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم) القا شد. موش های گروه درمان با نیترات، به مدت 6 ماه نیترات سدیم (100 میلی گرم در لیتر) دریافت کردند. میزان ALT، AST و ALPدر سرم در شروع مطالعه، سه و شش ماه پس از تجویز نیترات اندازه گیری شد.

موش های دیابتی دارای سطح سرمی افزایش یافته ALT، AST وALP بودند و تجویز نیترات منجر به کاهش ALT به میزان 17/6 درصد (4/8±65/7 در مقابل 2/3±55/8 واحد بین المللی در لیتر، 0/0659p=)، AST به میزان 52/2 درصد (13/3±161/3 درمقابل 6/1±106/0 واحد بین المللی در لیتر، (0/0001>p) و ALP به میزان 15/1 درصد (35/5±606/2 درمقابل 12/6±514/4 واحد بین المللی در لیتر، 0/0339p=) در ماه ششم گردید. 

تجویز طولانی مدت نیترات با دوز کم منجر به بهبود شاخص های عملکرد کبد در موش های با دیابت نوع 2 گردید که با کاهش سطح سرمی ALT، AST و ALP همراه بود.