اثر افزایش زاویه کفی کفش با لبه خارجی بر پارامترهای فضایی- زمانی راه رفتن بیماران مبتال به استئوآرتریت داخلی زانو

در مطالعات قبلی، تاثیر کفی کفش با گوه خارجی بر متغیرهای راه رفتن در افراد مبتلا به استیوآرتریت داخلی زانو بررسی شده است. با این حال، هیچ مطالعه ای به بررسی اثر شیب کفی کفش نپرداخته است. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر افزایش زاویه کفی کفش با گوه خارجی بر پارامترهای فضایی-زمانی راه رفتن در بیماران مبتلا به استیوآرتریت داخلی زانو انجام شد. ده فرد مبتلا به استیوآرتریت داخلی زانو و 10 فرد سالم با سن، قد و جرم مشابه انتخاب شدند. پارامترهای فضایی- زمانی راه رفتن افراد در چهار شرایط راه رفتن (راه رفتن با پای برهنه، راه رفتن در حالی که کفشهایی با کفی های 0 درجه، 5 درجه، 11 درجه میپوشید) محاسبه شد. از آزمون آنووا ویژه داده های تکراری و آزمون t وابسته برای مقایسه درون گروهی و از MANOVA برای مقایسه بین گروهی استفاده شد. عامل کفی تاثیر معنیداری بر سرعت راه رفتن داشت (000/0 = p). سرعت راه رفتن در پوشیدن کفشهای با کفی 0 و 5 درجه به طور قابل توجهی بالاتر از شرایط دیگر بود. تجزیه و تحلیل درون گروهی نشان داد که سرعت راه رفتن، زمان حمایت دوگانه، درصد لحظه جدا شدن پا و طول گام و قدم در راه رفتن با پای برهنه به طور قابل توجهی کمتر از راه رفتن هنگام استفاده از کفی در هر دو گروه بود. سرعت راه رفتن، طول گام و طول قدم در شرایط پابرهنه تفاوت معنی داری را بین دو گروه نشان داد (05/0 >p). این یافته ها حاکی از آن است که استفاده از کفی در اندام آسیبدیده و غیر آسیبدیده اثر مشابهی داشته است. برای افزایش کارایی راه رفتن، با توجه به نتایج، توصیه میشود از کفی های با لبه خارجی در افراد با استیوآرتریت داخلی زانو استفاده شود.