استفاده از روش گازخاک در مطالعه ی اکتشافی ژئوشیمیایی سطحی، ناحیه ی فارس ساحلی ایران

بسیاری از میادین بزرگ نفت و گاز جهان با استفاده از پی جویی ژیوشیمی سطحی کشف شده اند. اساس این پی جویی ها مبتنی بر پویایی سیستم های نفتی،  مهاجرت عمودی و تراوش در سطح زمین در مقیاس های مختلف قابل مشاهده و بررسی می باشد. روش های مطالعه ژیوشیمی سطحی براساس اندازه گیری غلظت هیدروکربن تراوش یافته و یا تغییرات ایجاد شده در اثر این تراوش به ترتیب به روش های مسقیم و غیر مستقیم تقسیم می شوند. در این مطالعه با استفاده از دو تکنیک جدایش با اسید و فلورسانس که هر دو جزو روش گاز خاک که روشی مستقیم در اندازه گیری غلظت هیدروکربن مهاجرت یافته از مخزن می باشد به مطالعه ساختمان ژیوفیزیکی در فارس ساحلی پرداخته شده است. در این مقاله با هدف بررسی ژیوشیمی سطحی ساختمان مورد مطالعه با استفاده از تلفیق داده های زمین شناسی و زمین شناسی ساختمانی با نتایج ژیوشیمیایی حاصل از آنالیزهای مذکور بر روی 20 نمونه خرده حفاری از چاه اکتشافی پرداخته شده است. از نمودارهای تعریف شده براساس ترکیبات هیدروکربن های سبک (نمودارهای نسبت متان به اتان، اتان به پروپان و (C1/C2+C3 vs. C2/C3+C4)) و نمودارهای نسبت آروماتیک های سه حلقه ایی به دو حلقه ایی و R1 (نسبت چگالی آروماتیک های سه حلقه ایی به دو حلقه ایی) به گراویته API استفاده شده است. براساس نتایج حاصل از نمودارهای تعریف شده سه ترکیب هیدروکربنی مجزا، اغلب گاز همراه نفت با گراویته API  متنوع و در محدوده پنچره نفتی تشخیص داده شدند. این بررسی نشان می دهد که مطالعه ژیوشیمیایی سطحی محدوده های اکتشافی می تواند نوع ماده آلی، بلوغ، مسیر مهاجرت و شارژ هیدروکربنی را مشخص نماید که این خود نقش تعیین کننده ایی در کاهش ریسک، زمان و هزینه برنامه های اکتشافی و توسعه ای داشته باشد.