اثرات سطوح مختلف پودر زنجبیل (Zingiber officianlis) بر شاخص های رشد و ترکیبات شیمیایی عضله و تنش ناشی از شوک های محیطی در میگو درشت جثه آب شیرین (Macrobrachium Rosenbergii)

میگو بزرگ آب شیرین (Macrobrachium rosenbergii) یکی از گونه های مهم اقتصادی به شمار می آید و در صنعت آبزی پروری دارای اهمیت زیادی است. در تولید این میگو، بهینه سازی غذای میگو که تضمین کننده رشد ماهی و افزایش مقا ومت میگو نسبت به تغییر شرایط محیطی باشد دارای اهمیت زیادی است. لذا، در این آزمایش اثر بکار گیری سطوح مختلف زنجبیل در جیره غذایی شامل: صفر (شاهد)، 1، 2 و 3 درصد در 3 با پروتئین و چربی یکسان (30 درصد و 7/6 درصد) روی شاخص های رشد و ترکیب بیو شیمیایی بدن و مقاومت آن به استرس محیطی در این میگو مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش سطوح مختلف زنجبیل در جیره تا 3 درصد، شاخص های رشد و تغذیه به طور معنی داری افزایش می یابد (p <0.05) . عضله میگو در تیمار حاوی 3 درصد پودر زنجبیل کاهش در رطوبت، افزایش پروتئین و خاکستر کل را به طور معنی داری نشان داد (p <0.05). شوک های محیطی دما (32 درجه سانتی گراد) و شوری (15ppt) در جیره حاوی 3 درصد نسبت به سایر تیمارها کمترین مرگ و میر را داشت (p <0.05). بطور کلی از نتایج این آزمایش چنین استنباط شد که میزان شاخص های رشد، بقا و تغذیه ای در تیمار غذایی حاوی 3 درصد زنجبیل از عملکرد مطمین تری برخوردار است و به کار گیری این جیره میگو را در برابر تنش های محیطی ایمن تر می کند.