موطن اخذ میثاق در آیات 172 و 173 سوره اعراف از منظر علامه طباطبایی و آیت الله جوادی آملی

آیات 172 و 173 اعراف مشهور به آیات میثاق از پیچیده ترین آیات قرآنی به لحاظ تفسیری است. یکی از مباحث اصلی در تفسیر این آیات بحث موطن اخذ میثاق است؛ به این معنا که، این میثاق الهی که مفاد آن ربوبیت الهی و عبودیت انسان است در کجا بسته شده و صحنه ای که پرسش «ا لست بر بکم» و پاسخ «بلی» در آن رخ نموده در کجاست؟ مفسران از دیرباز نظرهای متفاوتی درباره موطن اخذ میثاق در این آیات ابراز داشته اند؛ از جمله علامه طباطبایی عالم ملکوت را موطن اخذ میثاق می داند اما آیت الله جوادی آملی این نظر را نقد و رد نموده و موطن فطرت را موطن اخذ میثاق دانسته است. این مقاله در پی آن است که، پس از تقریر نظر این دو مفسر، نشان دهد: قول ملکوتی بودن اخذ میثاق با مبانی قرآنی و برهانی سازگارترست و دیگر آنکه تمام مواطنی که برای اخذ میثاق از سوی مفسران صورت بندی شده است به دو موطن ملک و ملکوت قابل ارجاع است.