تاثیر تمرین تناوبی شدید (HIIT) با و بدون تجویز کافئین بر بیان پروتئین های مرتبط با اتوفاژی میوکاردی در موش های دیابتی

اتوفاژی راهبرد درمانی جدیدی با هدف کاهش ناهنجاری های دیابتی است. در حالی که، فعالیت اتوفاژی تشدید شده یا ناکافی در طی دیابت منجربه تغییر در هومیوستاز سلولی می گردد. لذا، پژوهش حاضر به منظور تعیین اثرات هشت هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) همراه با تزریق مکمل کافیین بر بیان برخی پروتئین های مرتبط با اتوفاژی در میوکارد موش های صحرایی دیابتی شده انجام شد.

روش ها: 

در طرحی نیمه تجربی، 50 سر موش صحرایی نر بالغ ویستار 3-2 ماهه (با میانگین وزنی 25±250 گرم) به طور تصادفی در 5 گروه همگن 10 سری شامل: کنترل سالم (C: تزریق درون صفاقی سرم سالین)، کنترل دیابتی (D: دیابتی شده با رژیم غذایی پرچرب همراه با تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین)، دیابتی تمرین کرده (D+T: دویدن با شدت 90-85% سرعت بیشینه در 5 الی 12 وهله 2 دقیقه ای؛ 5 روز در هفته به مدت 8 هفته)، دیابتی با مکمل دهی کافیین (D+CA: تزریق درون صفاقی کافیین خالص به میزان 70 میلی گرم در کیلوگرم وزن بدن در 5 روز هفته به مدت 8 هفته) و دیابتی تمرین کرده با مکمل دهی کافیین (D+T+CA) تقسیم شدند. برای بررسی تغییرات در نیمرخ بیان پروتئین های‎ مرتبط با مسیر پیام رسانی اتوفاژی (LC3-II,ULK-1,Beclin1) در میوکارد (بطن چپ) از روش مبتنی بر روش وسترن بلات استفاده شد. از تحلیل واریانس یک طرفه (ANOVA) و آزمون تعقیبی توکی برای تحلیل داده ها استفاده گردید.

یافته ها: 

بیان تمامی پروتئین های اتوفاژیک در گروه های دیابتی تمرین نکرده و تمرین کرده بیشتر از گروه سالم بود (05/0˂P). از سویی، بیان پروتئین های‎ مرتبط اتوفاژی در گروه تمرین کرده همراه با مکمل دهی کافیین به طوری معنی داری بیشتر از گروه تمرین کرده بدون دریافت کافیین بود (001/0=P).

نتیجه گیری:

 براساس یافته های این مطالعه می توان اظهار داشت که تجویز مکمل کافیین باعث تشدید بیان پروتئین های اتوفاژیک ناشی از بروز دیابت می شود؛ از طرفی، تمرین تناوبی شدید می تواند به عنوان یک راهکار پیشگیرانه، باعث تعدیل اتوفاژی میوکاردی ناشی از دیابت شود.