همبستگی خودکارآمدی و اعتیاد به شبکه های اجتماعی با انگیزه پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر تهران

انواع شبکه های اجتماعی تاثیرات عمیق و گوناگونی را بر زندگی افراد جامعه ی بشری بخصوص نوجوانان و جوانان داشته است. هدف از انجام مطالعه حاضر تعیین همبستگی خودکارآمدی و اعتیاد به شبکه های اجتماعی با انگیزه پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر تهران بود.

پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دوره متوسطه دوم تهران در سال تحصیلی 99-1398 بود که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی، تعداد 422 نفر انتخاب و وارد پژوهش شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه جمعیت شناختی، "مقیاس خودکارآمدی عمومی" (General Self-Efficacy Scale)، "پرسشنامه اعتیاد به شبکه های اجتماعی مبتنی بر موبایل" (Addiction to Mobile Questionnaire Based on Social Networks) و "پرسشنامه اندازه گیری انگیزه پیشرفت" (A Questionnaire Measure of Achievement Motivation) استفاده شد.  روایی سازه  به روش تحلیل عاملی اکتشافی  و روایی همگرا و پاپایی (آلفا کرونباخ) ابزار ها بررسی و  تایید شد. همچنین تحلیل داده ها به وسیله نرم افزارهای اس پی اس اس نسخه 18 و پی ال اس نسخه 2.3 انجام گرفت.

یافته ها: 

همبستگی متغیرهای خودکارآمدی با انگیزش پیشرفت تحصیلی مستقیم و مثبت و با اعتیاد به شبکه های اجتماعی به منفی و مستقیم بوده که به لحاظ آماری معنادار است  (05/0≥P).

نتیجه گیری: 

بین اعتیاد به شبکه های اجتماعی با خودکارامدی  و بین اعتیاد به شبکه های اجتماعی و  انگیزه پیشرفت دانش آموزان همبستگی منفی و معنادار وجود دارد. پیشنهاد می گردد که مدیران و مسیولین آموزش و پرورش، با آموزش، دانش آموزان را با مضرات و اثرات سو آن آشنا نموده و شیوه های کاهش و از بین بردن اعتیاد به شبکه های اجتماعی را آموزش دهند.