نقش میانجی گری کنترل شغلی در تبیین ارتباط بین رضایت شغلی و بار کار ذهنی در پرستاران

پرستاران جز کارکنان اصلی هر بیمارستانی هستند. تعداد مراجعین زیاد ، حجم کار بالا و کمبود پرسنل باعث افزایش بار کار ذهنی در پرستاران می شود. از طرفی کاهش میزان کنترل فرایند کاری منجر به فشار روانی می شود .هدف از مطالعه حاضر بررسی نقش میانجی گری کنترل شغلی در تبیین ارتباط بین رضایت شغلی و  بارکار ذهنی در پرستاران است.

مطالعه حاضر به صورت توصیفی - تحلیلی بر روی  188 پرستار بیمارستان های آموزشی شهر شوشتر و اردبیل در سال 1398 انجام شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه NASA-TLX، پرسشنامه رضایت شغلی JDI و پرسشنامه کنترل شغلی بود.  جهت تحلیل داده ها  از ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون  با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 و نرم افزار AMOS نسخه 18صورت گرفت.

بر اساس نتایج مدل نهایی از برازش خوبی برخوردار بود (0/859 =  GFI، 0/921= CFI، 067/0=RMSEA). همچنین نتایج نشان داد بین بار کار ذهنی و رضایت شغلی رابطه معنی دار وجود دارد (0/001 >p ، 0/33- r=) و این رابطه با حضور کنترل شغلی افزایش یافته است (0/001 >p ، 0/42- r=).

میزان بالای کنترل شغلی، با افزایش میزان رضایت شغلی و کاهش بار کار فکری همراه است. در نتیجه جهت کاهش بار کار فکری و افزایش رضایت شغلی می توان کنترل شغلی  پرستاران را جهت بهبود شرایط کاری افزایش داد.