پایش مکانی فرسایش تونلی با استفاده از تصاویر هوایی پهپاد در اراضی باد رفت استان گلستان

فرسایش تونلی از جمله شکل های برجسته فرسایش آبی تشدید شونده است که دارای اندرکنشی بسیار شدید با یکدیگر در اراضی باد رفتی شرق استان گلستان است. در این پژوهش سعی بر آن است تا به استفاده از داده هایی با دقت بالا از طریق برداشت های میدانی و تصاویر پهپاد تاکید ویژه شده، و پس از آن، به بررسی آستانه ای عامل های تاثیرگذار بر فرسایش تونلی اقدام گردد.پژوهش حاضر با استفاده از تصاویر هوایی پهپاد در محدوده ای به وسعت تقریبی 2700 هکتار در اراضی باد رفت شرق استان گلستان انجام گرفت، و مناطق تحت تاثیر فرسایش تونلی شناسایی شدند. با توجه به بازدیدهای انجام گشته، موقعیت 833 تونلی با دستگاه موقعیت یاب جهانی و تصاویر تهیه گردیده به وسیله ی پهپاد ثبت شد. در این تحقیق عامل های پستی وبلندی، آب شناسی و زیستی به عنوان متغیرهای مستقل و فرسایش تونلی به عنوان متغیر های وابسته تجزیه و تحلیل آماری شدند. تجزیه و تحلیل عامل های پستی وبلندی نشان داد که حداکثر تراکم تونلی ها در ارتفاع بین 350-300 متر، دامنه های شرقی با شیب بیش از 30%، طول شیب کمتر از 5 متر و در نیمرخ طولی و عرضی مقعر به وقوع پیوسته است. در ارتباط با عامل های آب شناسی می توان اظهار داشت که حداکثر تراکم تونلی ها، در حداکثر مقدار عددی شاخص رطوبت پستی وبلندی (بیشتر از 12) و در نزدیک ترین فاصله نسبت به آبراهه (کمتر از 100 متر) به وقوع پیوسته است. عامل های زیستی نیز نشان دادند که حداکثر تراکم تونلی ها، در کاربری مرتع، و در مکان هایی یافت می شوند که این رخساره ی فرسایشی به جاده ها نزدیک تر است. بنابراین، می توان پیشنهاد داد که شناسایی رخساره ی فرسایشی تونلی از طریق مشاهده ها و داده های با دقت بالا صورت گیرد تا منجر به درک بهتر عامل های موثر بر رخداد آنها گردد.