تاثیر کاربرد مواد آلی بر برخی ویژگی های فیزیکی خاک در شرایط شور

شور و سدیمی شدن خاک از عامل های مهم تخریب اراضی به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک محسوب می گردد که اگر به آن توجه نشود منجر به فرسایش گشته و تهدیدی برای پایداری خاک در عرصه های مختلف آبخیزها محسوب می شود. در این پژوهش، تاثیر کاربرد مواد آلی بر برخی ویژگی های فیزیکی خاک در شرایط آبیاری با شوری های مختلف آب به صورت فاکتوریل در قالب طرح آماری کاملا تصادفی در سه تکرار به مدت یک سال بررسی گردید. عامل ها شامل دو سطح شوری آب آبیاری با هدایت الکتریکی 7 و 14 دسی زیمنس بر متر، دو بافت خاک شنی لومی و رسی لومی و چهار نوع ماده آلی شامل ضایعات شیرین بیان، لیمو ترش، کود مرغی و کود گوسفندی بودند. نتایج نشان دادند که مواد آلی تاثیر معنی داری بر حفظ رطوبت و کاهش تبخیر از سطح خاک (01/0p <) و کاهش جرم مخصوص ظاهری خاک (05/0p <) داشت. درصد رطوبت وزنی خاک دارای بافت شنی لومی در تیمارهای مواد آلی به ترتیب 25%، %20، 15% و 15% نسبت به تیمار شاهد افزایش یافت. بین تیمارهای بررسی شده، کمترین تبخیر از ستون خاک در تیمار شیرین بیان به مقدار 39/99 سانتی متر بود که نسبت به مقدار تبخیر از سطح خاک در تیمار شاهد (43/26 سانتی متر)، به میزان 8% کاهش نشان داد که این کاهش، از نظر آماری در سطح 5 % با آزمون دانکن معنی دار بود. نتایج همچنین بیانگر تاثیر معنی دار بافت خاک بر مقدار رطوبت در عمق ستون خاک هستند. با توجه به نقش برجسته تیمار شیرین بیان در کاهش تبخیر از سطح و حفظ رطوبت خاک پیشنهاد می شود بررسی های تکمیلی در خصوص امکان کاربرد نتایج در برنامه های حفاظت آب و خاک، به ویژه در اراضی شیب دار انجام شود.