پاسخ مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی شمشاد به تیمار پاکلوبوترازول تحت تنش شوری

پاکلوبوترازول یکی از مهمترین ترکیبات تریازولی می باشد. این ماده تحمل گیاه را در برابر تنش های محیطی افزایش می‌دهد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر پاکلووبوترازول بر صفات مورفولوژیکی و بیوشیمیایی شمشاد (Euonymus japonicas) تحت تنش شوری انجام گرفت. گیاهان ابتدا با پاکلوبوترازول (0، 500 و 1000 میلی گرم در لیتر) تیمار شدند و سپس تحت تنش شوری (0 ، 50 ، 100 ، 150 میلی مولار) قرار گرفتند. خصوصیات مورفولوژیکی، نشت الکترولیت، محتوای کلروفیل و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی با تیمار پاکلوبوترازول و تحت تنش نمک تغییر یافت. در مقایسه با گیاهان شاهد، در 1000 و 500 میلی گرم پاکلوبوترازول، به ترتیب کاهش ارتفاع 8/22 و 44/10 درصد مشاهده شد. بیشترین تعداد شاخساره جانبی در 1000 میلی گرم در لیتر پاکلوبوترازول بدون تنش شوری ثبت شد. اثر متقابل شوری و پاکلوبوترازول بر وزن تر اندام هوایی معنی دار بود. در غلظت 150 میلی مولار نمک + 1000 میلی گرم در لیتر پاکلوبوترازول ، وزن تر اندام هوایی 30٪ در مقایسه با 150 میلی مولار نمک (بدون تیمار پاکلوبوترازول) افزایش نشان داد. در گیاهان تیمار شده با پاکلوبوترازول فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز نسبت به گیاهان بدون تیمار با پاکلوبوترازول بیشتر بود. در مقایسه با 150 میلی مولار کلرید سدیم) بدون پاکلوبوترازول)، هدایت الکتریکی 4/24 درصد، در 1000 میلی گرم در لیتر پاکلوبوترازول + 150 میلی مولار کلید سدیم کاهش یافت. با توجه به نتایج این مطالعه می توان بیان کرد که تیمار پاکلوبوترازول می تواند تنش شوری (150 میلی مولار) را در گیاهان کاهش دهد