جایگاه شیمی درمانی اولیه در سرطانهای غیرمتاستاتیک سروگردن

شیمی درمانی با پاسخهای بالایی که در کانسرهای متاستاتیک سر و گردن دارد همیشه به عنوان یک روش درمانی اولیه و قطعی سرطانهای غیرمتاستاتیک سر و گردن و با اهداف افزایش کنترل موضعی، کاهش متاستاز دوردست و بهبود سورایوال مورد توجه بوده است. اگر چه افزایش کنترل موضعی و در نتیجه افزایش احتمال حفظ ارگان در مواردی مثل کانسرهای حنجره نشان داده شده و نیز گزارشات متعددی بر کاهش احتمال عود دوردست یا حداقل تاخیر متاستاز تاکید دارند اما مطالعات متعدد کنترل شده و راندومایز تاثیر قابل توجه این اقدام درمانی در افزایش سوروایوال را گزارش نکرده اند. اشکالات زیادی بر نحوه انجام این مطالعات گرفته می شود ولی شیمی درمانی خود نیز به عنوان یک اقدام curative دارای اثر نسبی است یعنی همیشه نسبتی از سلولها را از بین می برد و هیچ گاه نمی تواند سبب استریل شدن یک تومور ماکروسکوپیک شود. از طرفی داروهای موجود به عنوان موثرترین داروی شیمی درمانی نیستند و تحقیقات برای یافتن داروهای موثرتر ادامه دارد. به علاوه با توجه به این که پس از درمان موضعی تومورهای موضعا پیشرفته عود دوردست غالبا با عود موضعی نیز همراه است. نقص در درمانهای موضعی نیز به عنوان عامل محدود کننده اثر شیمی درمانی بر افزایش سوروایوال این بیماران مطرح است. در حال حاضر تاکید شیمی درمان در دو محور نئواجوانت و همزمان با رادیوتراپی می باشد که اگر چه هر دو روش برای حفظ ارگان مطرحند از این میان تنها روش آخری تاثیر نسبی بر افزایش سوروایوال داشته است. بنابراین شیمی درمانی همزمان با رادیوتراپی و تاکید بر حفظ دز موثر هر کدام ضمن قبول افزایش عوارض حاد موضعی و نه تاخیری رادیوتراپی به عنوان روش درمان امیدوارکننده بیماری قابل عمل یا غیرقابل عمل IV و III stage غیرمتاستاتیک مطرحند.