رویکرد تحلیل پوششی داده های متمرکز فازی برای تخصیص میزان انتشار با در نظر گرفتن سیاست محدودیت و تجارت

امروزه توسعه پایدار به عنوان مهم ترین مسئله در مسیر توسعه اقتصادی کشورهاست. برای دستیابی به پایداری در توسعه، کشورها باید توجه ویژه ای به جنبه های زیست محیطی داشته باشند. جنبه زیست محیطی بر سلامت اکوسیستم تمرکز دارد. برای پایداری در توسعه کشورها، انتشار گازهای گلخانه ای می بایست کنترل شده و کاهش یابد. سیاست محدودیت و تجارت از موثرترین رویکردها در کنترل و کاهش میزان انتشار گازهای گلخانه ای است. در سیاست محدودیت و تجارت، با توزیع مجوزهای انتشار بین کشورها، مقدار کل آلایندگی کاهش می یابد. هدف از این مقاله، ارایه یک مدل متمرکز تحلیل پوششی داده ها برای توزیع عادلانه مجوزهای انتشار در سیاست محدودیت و تجارت با توجه به کارایی کشورها است. مدل ارایه شده کارایی کشورها را در حضور ورودی های قابل کنترل و غیرقابل کنترل برای توزیع مجوزهای انتشار ارزیابی می کند. عدم قطعیت پارامترها به وسیله اعداد فازی در نظر گرفته می شود. همچنین، در این مقاله میزان انتشار گازهای منتشرشده ای که می تواند کم شود، بدون کاهش سایر خروجی ها مشخص می شود. مطالعه موردی کاربرد مدل ارایه شده را نشان می دهد. تجزیه وتحلیل حساسیت به منظور بررسی تاثیر تغییرات پارامترها بر نتایج انجام شده است.