پیش بینی اثر تغییر اقلیم بر رویشگاه بالقوه استپی بیابانی (Stipa hohenackeriana Trin & Rupr) در زاگرس مرکزی

گونه گیاهی استپی بیابانی (Stipa hohenackeriana) از نظر تولید علوفه و حفاظت خاک از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این مطالعه، اثر تغییر اقلیم آینده بر پراکنش جغرافیایی این گونه در استان چهارمحال و بختیاری واقع در منطقه زاگرس مرکزی پیش بینی شده است. به این منظور، تعداد 122 داده حضور گونه با استفاده از سیستم موقعیت یاب جهانی (GPS) ثبت شد و همراه با 9 متغیر محیطی شامل متغیرهای زیست اقلیمی، فیزیوگرافی و پوشش/کاربری سرزمین در مدل سازی مورد استفاده قرار گرفتند. رویکرد مدل سازی اجماعی شامل مدل بی نظمی بیشینه، شبکه عصبی مصنوعی، روش افزایشی تعمیم یافته، مدل خطی تعمیم یافته، تحلیل ممیزی انعطاف پذیر، جنگل تصادفی و رگرسیون چند متغیره تطبیقی استفاده شد. پیش بینی آینده برای سال های 2050 و 2070 و بر اساس چهار سناریوی افزایش گازهای گلخانه ایRCP2.6 ،RCP4.5 ،RCP6  و RCP8.5 و مدل گردش عمومی MRI-CGCM3 انجام شد. یافته ها نشان داد که حدود 37/22 درصد از محدوده مورد مطالعه در شرایط اقلیمی امروزی به عنوان رویشگاه های مطلوب گونه استپی بیابانی شناسایی شد. موثرترین متغیرها در مطلوبیت رویشگاه گونه مورد مطالعه، به ترتیب میانگین دمای پربارش ترین فصل سال، تغییرات فصلی بارندگی و شاخص هم دمایی بودند. پیش بینی می شود که به واسطه تغییر اقلیم، به ترتیب کمترین و بیشترین سطح رویشگاه نامناسب شده در حدود 72/18 درصد (RCP2.6) در سال 2050 تا 87/42 درصد (RCP8.5) در سال 2070 خواهد بود. مدل جنگل تصادفی به عنوان قابل اعتمادترین مدل، در بین هفت مدل مورد بررسی تعیین شد. مناطق تعیین شده به عنوان رویشگاه مناسب در این مطالعه می تواند برای معرفی مجدد و استقرار استپی بیابانی مورد توجه قرار گیرند.