بی فرزندی طول عمر و همبسته های اجتماعی و اقتصادی آن در بین زنان ساکن استان های با باروری خیلی پایین در ایران
بی فرزندی در وضعیت باروری پایین می تواند به مثابه مساله ای جمعیتی نگریسته شود. در مطالعه حاضر تلاش شد شیوع بی فرزندی طول عمر یا دایمی در بین زنان ساکن استان های گیلان، مازندران و تهران به عنوان استان های با سطوح باروری خیلی پایین بررسی شود.
برای تحقق هدف فوق از داده های خام دو درصد سرشماری 1395 استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از جدول فراوانی، آزمون کای اسکویر و تحلیل رگرسیون لجستیک در محیط نرم افزار SPSS نسخه 20 انجام شد.
نتایج نشان داد که 4/4 درصد از زنان مورد مطالعه بی فرزند طول عمر هستند. تحلیل رگرسیون لجستیک نشان داد که سطح تحصیلی به عنوان مشخصه ای فردی و نیز نحوه تصرف محل سکونت خانوار و مساحت زیربنای واحد مسکونی به عنوان مشخصه های خانواری و سکونتی اثر آماری معنادار بر احتمال بی فرزندی دارند.
شیوع بی فرزندی طول عمر در جمعیت مورد مطالعه در سطح نسبتا پایینی قرار دارد. انتظار نمی رود که بی فرزندی طول عمر یا دایمی در آینده نگران کننده باشد. برنامه ریزی در راستای بهبود وضعیت مسکن خانوارها، از نقطه نظر هم قیمت و هم کیفیت، به خصوص در میان خانوارهای جوان، می تواند مانع از افزایش نسبت بی فرزندی در آینده شود.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.