اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میزان پذیرش و رشد پس از آسیب بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال توام با استرس

سرطان کولورکتال یکی از شایع ترین بیماریهای مزمن و دومین علت شایع مرگ ناشی از سرطان در دنیاست که با مشکلات و عوارض جسمانی و روان شناختی بسیاری همراه است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میزان پذیرش و رشد پس از آسیب بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال توام با استرس بود.

طرح پژوهش از نوع نیمه تجربی قبل و بعد همراه با گروه شاهد و دوره پیگیری آن دو ماهه بود. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 30 نفر از بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال توام با استرس انتخاب و به صورت تصادفی 15 نفر در گروه آزمون و 15 نفر در گروه شاهد قرار گرفتند. داده های پژوهش توسط سه پرسشنامه استرس- اضطراب- افسردگی، پذیرش وعمل و رشد پس از آسیب جمع آوری و با تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و تعقیبی بنفرونی تجزیه و تحلیل شدند.

براساس نتایج به دست آمده، در مراحل پیش و پس آزمون و نیز پیگیری بین دو گروه آزمون و شاهد در نمرات میزان پذیرش و رشد پس از آسیب تفاوت معنادار مشاهده گردید، همچنین، نتایج آزمون تعقیبی نشان داد که بین نمرات پیش آزمون با پس آزمون و پیگیری تفاوت معنادار و بین نمرات پس آزمون با پیگیری تفاوت غیرمعنادار وجود داشت.

یافته ها از اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به عنوان یک مداخله روان شناختی موثر به منظور افزایش میزان پذیرش و رشد پس از آسیب بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال حمایت می کند.