پهنه بندی کاربری ها بر اساس توان اکولوژیک برای مدیریت اراضی روستای مکیدی

امروزه کاربری‌های نامناسب اراضی و بهره‌برداری بی‌رویه و غیر‌اصولی از منابع آب، خاک و پوشش‌گیاهی، عرصه‌های وسیعی از کشور را در معرض تخریب اراضی قرار داده است. لذا ساماندهی کاربری اراضی بر اساس توان اکولوژیکی آن، نقش به سزایی در مدیریت محیط و جلوگیری از تخریب آن در راستای توسعه پایدار دارد. در این پژوهش، آمایش سرزمین روستای مکیدی (با مساحت 2415هکتار) در جنوب منطقه حفاظت شده ارسباران به‌منظور تداوم استفاده بهینه از توان سرزمین در جهت بهبود شرایط زندگی و حفظ محیط‌زیست انجام گرفت. در گام نخست شناسایی منابع اکولوژیکی و اقتصادی و اجتماعی منجر به تهیه نقشه‌های منابع در مقیاس 1:10000 گردید و با تجزیه و تحلیل و جمع‌بندی داده‌ها به شیوه سیستمی، نقشه واحدهای زیست‌محیطی با 1571اکوسیستم خرد حاصل گردید. از مقایسه ویژگی‌های این واحدها با مدل‌های اکولوژیکی، اولویت‌بندی و ساماندهی کاربری‌ها انجام گرفت و در نهایت نقشه آمایش سرزمین اراضی مکیدی با اهداف مدیریتی تهیه شد. وسعت اراضی واجد توان برای کاربری‌ها نشان می‌دهد که در منطقه مورد مطالعه 0/67 درصد زراعت آبی، 8/49 درصد به زراعت دیم، 26/89 درصد به مرتع‌داری، 13/64 درصد به جنگل‌داری حمایتی، 0/34 درصد به اکوتوریسم متمرکز و 49/15 درصد به حفاظت اختصاص یافته است.