بررسی فراوانی پلی مورفیسم ApaI IGF2 در جودوکاران نخبه ایرانی

هدف تحقیق: 

توانایی انسان‌ها برای دستیابی به موفقیت در رشته‌های ورزشی با یکدیگر متفاوت است و بسیاری از این تفاوت‌ها با عوامل ژنتیکی در ارتباط است. یافتن ساختارهای ژنتیکی اثرگذار بر عملکرد ورزشی گام مهمی در توسعه روش‌های مربوط به استعدادیابی در ورزش است. جودوکاران برای موفقیت در این رشته ورزشی به مقادیر بالایی از قدرت و توان نیاز دارند. مطالعات گذشته نشان داده‌اند که پلی‌مورفیسم عامل رشد شبه انسولین 2 (IGF2) با شاخص توده بدنی، توده بدون چربی، قدرت پنجه دست و قدرت پا در ارتباط است. هدف از مطالعه پیش رو بررسی و ارزیابی ارتباط احتمالی بین پلی‌مورفیسم ApaI IGF2 و وضعیت جودوکاران نخبه ایرانی بود. آزمودنی‌های گروه ورزشکار را 40 جودوکار نخبه ایرانی که در مدال‌های آسیای و جهانی دارای مدال بودند تشکیل می‌دادند و آزمودنی‌های گروه کنترل متشکل از 120 مرد سالم غیر ورزشکار بود.

روش‌شناسی:

DNA ژنومیک از خون به روش غیر آنزیمی استخراج و ژنوتیپ گذاری به شیوه PCR-RFLP انجام گرفت. تفاوت‌ها در توزیع فراوانی این پلی‌مورفیسم به‌وسیله آزمون آماری کای مربع مورد ارزیابی قرار گرفت.

تفاوت معناداری در توزیع ژنوتیپی و فراوانی آللی بین جودوکاران و گروه کنترل مشاهده نشد. بحث و نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که پلی‌مورفیسم ApaI IGF2 احتمالا به علت تاثیرپذیری ورزش جودو از عوامل مختلف و عدم وابستگی کامل آن به یک عامل مانند قدرت یا استقامت ممکن است بر وضعیت جودوکاران نخبه ایرانی تاثیری نداشته باشد.