عوامل تاثیرگذار بر حاشیه ایمنی عابرین پیاده در خیابانهای فاقد علائم راهنمایی و رانندگی (مطالعه موردی: شهر بیرجند)

امروزه تعدد سوانح درون شهری که در موارد قابل ملاحظه ای منجر به فوتی عابر پیاده شده است، یکی از چالش های اساسی در مدیریت شهری است. در این پژوهش تلاش می شود ضمن تبیین فاکتورهای فردی همانند سن و جنسیت، فاکتورهای رفتاری را در راستای سطوح ایمنی عابران پیاده در خیابان های فاقد علایم راهنمایی و رانندگی که سطح ریسک پذیری بالاتر و به تبع امنیت پایین تری دارند را مورد بررسی و تحلیل قرار دهیم. این پژوهش از نوع مقطعی است که به روش توصیفی- تحلیلی انجام شده است. نمونه ی آماری این پژوهش 218 نفر از عابران پیاده در شهر بیرجند است که در فاصله ی ساعت های 8 صبح تا 8 شب با محوریت امکان دید مناسب، به شیوه ی نمونه گیری تصادفی ساده فیلمبرداری شده است. یافته های پژوهش حاکی از این است که عناصر شکل دهنده و تثبیت کننده ی ایمنی عابران پیاده می-توانند تاحدود 70 درصد بر ایمنی عابران تاثیر گذار باشد. از مجموع کل اثرگذاری، می توان زمان انتظار را با حدود 67 درصد تاثیرگذاری بر حاشیه ی ایمنی عابران پیاده دارای بیشترین اثر و در مراحل بعد و به ترتیب، زمان عبور با حدود60 درصد، زمان نگاه کردن به وسیله ی نقلیه ی رو به رو قبل و بعد از عبور با حدود 49 درصد و تکرار نگاه کردن به وسیله ی نقلیه قبل و بعد از عبور با 25 درصد در مراحل و مراتب دوم تا چهارم قرار دارند. همچنین نتایج این تحقیق نشان می دهد که سن و جنسیت تاثیر مستقیم بر حاشیه ی ایمنی عابران پیاده دارد. زمان نسبت به عوامل و تغییرات محیطی ترافیک محتاط تر و قانونمندتر بوده و حاشیه ی ایمنی بالاتری دارد. همچنین نتایج پژوهش نشان می-دهد که هر چه میانگین سنی پایین تر قرار داشته باشد، حاشیه ی ایمنی عابران نیز پایین تر است.