دی-اتانول آمین ممکن است بدلیل کاهش تمایز استئوژنیک و القاء استرس اکسیداتیو باعث بروز اختلالات استخوانی شود

دی-اتانول آمین  (DEA) یکی از شناخته شده ترین آالینده های زیست محیطی است که در تولید صابون، دترژنت، لوسیون و دیگر محصوالت بهداشتی استفاده میشود. اثر مسمومیت DEA بر بافتها و سلول های مختلفی گزارش شده است، ولی تاکنون مطالعه ای که بتواند اثر سمی این ماده بر سلول های بنیادی مزانشیم مغز استخوان رت (BMSCs)را توضی بدهد مشاهده نشده است. بنابراین در مطالعه حاضر، توانایی تمایز استیوژنیک BMSCs تیمار شده با DEA مورد بررسی قرار گرفت. بعد از پاساژ سوم BMSCs در محیط استیوژنیک آلوده به میزان 1 و 4 میلی موالر DEA به مدت 21 روز کشت داده شدند. سپس توانایی زیستی سلول ها با استفاده از 3(-4و5-دی متیل تیازول-2- ال -2و5-دی فنیل تترازولیوم برومید (MTT)و مرفولوژی هسته وسیتوپالسم سلولها  با استفاده از رنگ فلوروسنت  و همچنین معدنی شدن استیوبالستها  بر اساس آزمون کمی آلیزارین رد و غلظت کلسیم  مطالعه شد. عالوه بر آن، میزان سدیم و پتاسیم و فعالیت آنزیم های آالنین ترانس آمیناز، آسپارتات ترانس آمیناز، آلکالین فسفاتاز و الکتات دهیدورژناز  (LDH) اندازه گیری شد. ضمنا ظرفیت آنتی اکسیدانی کل (TCA) میزان مالون دی آلدیید)MDA  و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی  سوپر اکسید دسموتاز و کاتاالز(نیز اندازه گیری شد. سلول های تیمار شده با DEA افزایش اندازه هسته و چروکیدگی سیتوپالسم را نشان دادند و همچنین غلظت پتاسیم در آنها نیز افزایش داشت. عالوه برآن، با توجه به افزایش فعالیت LDH در سلول ها، متابولیسم سلولی بصورت بی هوازی مشاهده گردید. همچنین افزایش معنی داری در میزان MDA دیده شد، این در صورتی است که TCA و فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدانی سلول دچار کاهش شد. در نهایت، توانایی زیستی و توانایی تمایز BMSCs نیز دچار کاهش معنی دار شد. از آنجا که BMSCs به عنوان پشتوانه سلولی برای تولید استیوبالستها مطرح هستند، بنابراین DEA ممکن است باعک بروز نارسایی استخوانی بدلیل مسمومیت این سلولها شود. لذا پیشنهاد میگردد، استفاده از DEA در محصوالت بهداشتی ممنوع شود.