تاثیر آموزش خودمراقبتی مبتنی بر فضای مجازی بر کیفیت زندگی افراد HIV مثبت

با توجه به شیوع بیماری ایدز و لزوم تقویت برنامه های مربوط به خودمراقبتی و بهبود کیفیت زندگی، مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش خودمراقبتی مبتنی بر فضای مجازی بر کیفیت زندگی در افراد HIV مثبت انجام شد.

این کارآزمایی بالینی در سال 1398 در بین بیماران HIV مثبت مراجعه کننده به مراکز مشاوره بیماری های رفتاری شهر تهران انجام شد که از بین این افراد 80 نفر که واجد معیارهای ورود به مطالعه بودند به روش تصادفی چندمرحله ای انتخاب شده و به روش تصادفی ساده در دو گروه کنترل و مداخله (هر گروه 40 نفر) قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده پرسش نامه اطلاعات دموگرافیک و پرسش نامه چندبعدی کیفیت زندگی بیماران ایدزی (MQoL-HIV) بود که قبل از آموزش و دو هفته بعد از آخرین جلسه آموزش، تکمیل شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS 19 صورت گرفت.

میانگین نمرات کیفیت زندگی و حیطه های ده گانه آن در ابتدای پژوهش بین دو گروه مداخله و کنترل تفاوت معنی داری نداشت (P>0.05)، اما بعد از مداخله آموزشی بین دو گروه در میانگین نمرات کیفیت زندگی و حیطه های آن به جز حیطه های کارکرد شناختی، اقتصادی، تعامل با همسر و کارکرد جنسی تفاوت معنی دار مشاهده شد (P<0.05).

برنامه های آموزشی خودمراقبتی با روش مجازی در ارتقای کیفیت زندگی بیماران HIV مثبت موثر است.