سنجش مزاج خشک و تر با استفاده از تصاویر حرارتی و طبقه بندی سلسله مراتبی

تعیین میزان انحراف از مزاج پایه هر فرد یکی از مراحل اولیه تشخیص بیماری و صحت افراد در طب سنتی ایران است. اما این مزاج‌سنجی وابستگی زیادی به بیمار و پزشک دارد. هدف از این تحقیق، یافتن روش و ابزاری پایا و روا بود که تا حد امکان بتواند سنجش مزاج را از حالت ذهنی (سوبژکتیو) به حالت عینی (آبژکتیو) تبدیل کند.

مواد و روش‌ها:

این مطالعه در زمستان سال 1398 در سلامتکده طب سنتی بهشت، وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران (ایران، تهران) انجام شد. در این تحقیق 34 داوطلب از پرسنل پس از اخذ رضایت کتبی زیر نظر یک پزشک متخصص طب ایرانی با فرم استانداردشده مجاهدی، مزاج‌سنجی شدند و هم‌زمان از محل لمس نبض، پشت دست و کل صورت با استفاده از دوربین حرارتی مدل T2 شرکت ULIRVISION تصاویر حرارتی گرفته و مقدار دمای موضع ثبت شد.

یافته‏ ها:

با استخراج دوازده ویژگی مرتبط با نحوه توزیع حرارت در ناحیه مورد نظر در تصاویر حرارتی ذکر شده، یک الگوریتم مبتنی بر الگوریتم ژنتیک و طبقه‌بندی‌کننده Adaboost طراحی شد و مشاهده شد که هفت ویژگی از این ویژگی‏ ها بیشترین تاثیر را در طبقه‏بندی دارند و صحت 85.6 درصد و حساسیت 66.7 درصد و ویژگی 91.7 درصد به‏دست آمد.

نتیجه‌گیری:

در این مقاله نشان داده شد که تصویربرداری حرارتی تطابق معنی‌داری با فرم استانداردشده دارد و می‌تواند به‌عنوان ابزاری پایا برای ارزیابی مزاج خشک/ تر مورد استفاده قرار گیرد.