افزایش مقاومت گلرنگ (Carthamus tinctorius L.) به شوری خاک، تحت اثر تنظیم-کننده های سالیسیلیک اسید و پنکونازول

در این تحقیق اثر سالیسیلیک اسید و پنکونازول به تنهایی و به صورت همزمان بر برخی ویژگی های فیزیولوژیکی و مولکولی گلرنگ تحت تنش شوری مورد بررسی قرار گرفت. تیمارهای کلریدسدیم (0، 100 و 200 میلی مولار)، سالیسیلیک اسید (1mM) و پنکونازول (15mg/l) به مدت 21 روز بر گیاهان اعمال شد. سپس برگ های گیاهان جمع آوری شده و در یخچال در دمای 70- درجه سانتی گراد نگهداری شد. نتایج حاصل نشان داد که محتوای پروتئین تحت تنش شوری شدیدتر حدود دو برابر نسبت به گیاهان شاهد کاهش یافت. با اینحال، محتوای پرولین حدود سه برابر و محتوای گلایسین بتایین، H2O2، MDA، ترکیبات فنلی کل و فعالیت رادیکال DPPH نیز تقریبا دو برابر نسبت به گیاهان شاهد افزایش یافت. بعلاوه، تنش شوری باعث افزایش بیان ژن های SOS1 و NHX1 در گلرنگ شد. تیمارهای سالیسیلیک اسید و پنکونازول نیز باعث افزایش محتوای پروتئین، گلایسین بتایین، H2O2، ترکیبات فنلی کل، فعالیت رادیکال DPPH و همچنین افزایش بیان ژن های SOS1 و NHX1 شدند. همچنین تیمار سالیسیلیک اسید باعث کاهش محتوای پرولین و تیمار پنکونازول باعث کاهش MDA در گیاهان تحت تنش شد. در مجموع، نتایج نشان داد که برهمکنش این دو تنظیم کننده در گیاه می تواند اثرات آنتاگونیست و یا سینرژیست به دنبال داشته باشد. بنابراین، به نظر می رسد که این دو تنظیم کننده رشد می توانند باعث افزایش سازگاری و مقاومت گیاه گلرنگ تحت شرایط تنش شوری شده که با توجه به ارزان و قابل دسترس بودن آنها، جهت افزایش مقاومت گلرنگ به تنش می توانند مورد توجه قرار گیرند.