مقایسه ی انحراف ابعادی روش های قالب گیری دیجیتال و کانونشنال در ایمپلنت های دندانی

 با توجه به تغییرات ابعادی در قالب‌گیری ایمپلنت‌ها و عوارض شناخته شده آن‌ها و نیز مطرح شدن اسکنرهای داخل دهانی که احتمالا تغییرات ابعادی کم‌تری دارند، این مطالعه با هدف مقایسه‌ی انحراف ابعادی روش‌های قالب‌گیری دیجیتال و کانونشنال در ایمپلنت‌های دندانی انجام پذیرفت.

این مطالعه‌ی تجربی بر روی 20 نمونه انجام شد. ابتدا با استفاده از یک اسکنر لابراتواری (Amann Girbach, Austria) Ceramill، یک اسکن از مدل استیل تهیه شد. در گروه قالب‌گیری کانونشنال، قالب‌گیری با استفاده از تکنیک Open tray صورت گرفته و پس از ریختن کست، با استفاده از یک اسکنر لابراتواری مدل دیجیتال تهیه شد. در گروه قالب‌گیری دیجیتال با استفاده از اسکنر داخل دهانی (Dentsplay Sirona, USA)، 10 بار مدل استیل اسکن شد. هر یک از فایل‌های دیجیتال به دست آمده از گروه قالب‌گیری کانونشنال و دیجیتال در محیط نرم‌افزار (3D Systems, Rock Hill, SC, USA) Geomagic® Studio سوپرایمپوز شده و میزان تغییرات ابعادی آن ها نسبت به مدل مرجع محاسبه شد. جهت بررسی میزان تغییرات ابعادی گروه های مورد مطالعه از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه (One-way-Anova) استفاده شد (0/05 > p value). تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه‌ی 25 انجام شد.

نتایج این مطالعه نشان داد که میزان انحراف ابعادی در گروه قالب‌گیری کانونشنال و دیجیتال به ترتیب، 0/057 ± 0/178 و 0/43 ± 0/110 بود که این تفاوت از لحاظ آماری معنی‌دار بود (0/05 > p value).

دقت قالب‌گیری برای پروتزهای ایمپلنت در زوایای مختلف، با استفاده از اسکنرهای داخل دهانی بالاتر از روش‌های معمول قالب‌گیری با استفاده از مواد قالب‌گیری می‌باشد.